Το σπίτι είναι 250 ετών, ό,τι θεωρώ δικό μου έχει κατοικηθεί από αμέτρητους ανθρώπους στο παρελθόν. Για ελάχιστους έχω ακούσει, την πολυμελή εβραϊκή οικογένεια πριν από μισόν αιώνα, τη νεαρά κυρία με τους εξ ίσου νεαρούς θετούς υιούς που παρέμειναν αμφότεροι ανύπαντροι μέχρι το θάνατό τους, τον ιδιότροπο καθηγητή Φυσικής.
Προχτές βάλθηκα να κρεμάσω μια κορνίζα σε έναν από τους χοντρούς τοίχους. Το καρφί έμπαινε δύσκολα, είχε μάλλον βρει σε πέτρα, επέμενα, χτύπησα, στράβωσε. Το τράβηξα πάλι έξω απηυδισμένη και μαζί παρασύρθηκε ένα κομμάτι σοβάς. Ξαφνικά, κάτω από τους τοίχους αποκάλυψη – ένας ασβέστινος ναυτικός χάρτης θάλασσας σπαρμένης με αβαθή – έντονο ροζ, τολμηρό πράσινο, ανόθευτο γαλάζιο του ουρανού, λευκό, ένα παράξενο καφέ, μια στρωματογραφία ανθρώπινης ιστορίας.
Ιχνηλάτησα τις επιφάνειες σε μια μάταιη προσπάθεια να ταυτίσω αποχρώσεις με ενοίκους, δεν υπήρχε τρόπος να ξέρω ποιός κατοικούσε ποιά χροιά. Αλλά τα χρώματα ήταν μπροστά μου, λαμπερά πέρα από κάθε προκατάληψη περί περασμένων. Τα άγγιξα λίγο και λυπήθηκα για την δειλία μου και την μετριότητα του Magnolia Νο. 252.
Λίγα πράγματα είναι πιό θλιβερά από ένα έρημο σπίτι.
η Μεταμόρφωσις μας κρέμασε πορτραίτο.
Ανταπόδοση με την αποκηρυγμένη εκτέλεση της Bjoerk του τζειμσμποντικού You only live twice – πιθανώς ένα από τα ωραιότερα κομμάτια έβερ.
Το πρωτόπε (και καλύτερα) η Νάνσυ Σινάτρα, που της αρέσει κιόλα.
Όταν, σπάνια, δεν έχω τι να κάνω, μοιάζω με χελώνα* που έφτασε στην γωνία του δωματίου και παρ΄όλα αυτά προσπαθεί να προχωρήσει. Δεύτερη μέρα στη δουλειά, λίστα με εκκρεμότητες αλλά όλοι λείπουν ακόμη σε άδεια.
| |
|
|
|
| |
 |
|
…
…
…
[01:45:34 μμ] notme: βαρ
[01:47:10 μμ] notme: θυμάσαι τον Κωστα Σερέζη;
[01:47:20 μμ] notme: που έκανε μια εκπομπή για την Τσίπρον
[01:47:57 μμ] notme: Μορφή.
[01:48:25 μμ] notme: δεν ξέρω, κάθομαι στο γραφείο μου και σκέφτομαι τον Κώστα Σερέζη.
[01:48:36 μμ] notme: (8)
[01:49:16 μμ] notme: http://www.cyprusnet.gr/hoc/HocPages/SpEkd_Apr1.html
[01:49:32 μμ] * mourmour is now Offline
[01:49:43 μμ] notme: πόσο να ξεπέσει κανείς
[01:49:58 μμ] notme: νεξτ μάλλον έρχεται ο εγκεφαλικός θάνατος
[01:50:11 μμ] notme: έπεσες και συ ε
[01:50:20 μμ] notme: γκντουπ
|
* Στο διαμέρισμά μας στη Θεσσαλονίκη συχνά ακουγόταν ένας ρυθμικός χτύπος. Τότε είτε η μαμά είτε εγώ πηγαίναμε και γυρίζαμε τον Καίσαρα προς την άλλη κατεύθυνση, γιατί είχε φτάσει τον τοίχο και προσπαθούσε ματαίως να ανέβει στο σοβατεπί, ξαναγλιστρώντας κάτω. Γκντουπ.
Μαζί με τα εικονιζόμενα, θρύψαλα να γίνουν όσα μας βαραίνουν.
Ανάσταση σε ό,τι μας κινεί δημιουργικά και χρόνια πολλά στις αντοχές μας :)
Λόγω αυξημένης ραθυμίας, ζητείται συντάκτης ευρηματικού, εαρινά μελαγχολικού αλλά συνάμα κυνικά διατυπωμένου ποστ.
Αμοιβή διαπραγματεύσιμη, πιθανότητα συνεργασίας και κατά τους θερινούς μήνες.
Πληροφορίαι εντός.
| |
|
|
|
| |
 |
|
Εδώ και καιρό, το spam και η ποίηση δεν είναι άσχετοι μεταξύ τους όροι. Δεν ξέρω πόσο υψηλής αισθητικής είναι τα αποτελέσματα, το χ-α! factor όμως ειναι τουλαχιστον αρχικά υψηλό και η χρήση *και* αυτού του υλικού μου φαίνεται απόδειξη του πόσο ζωντανό παραμένει το παιχνίδι με τις λέξεις. Στα διαφημιστικά μηνύματα που με περίμεναν δεν βρήκα μεν αποσπάσματα της Ιλιάδας, αλλά ανέσυρα ονόματα αποστολέων που υπαινίσσονται πολλά.
Ο Physiognomy R. Regurgitation, τον ερμηνεύω ως νοερή αναμάσηση της φυσιογνωμιας μιας νεας γνωριμίας – θέλει να μου πουλήσει βιάγκρα. Ο Marionette Q. Thucydides είναι προφανώς κατευθυνόμενος ιστορικός – μαζί με έναν εκρηκτικό ιταλό συνθέτη, τον Palestrina P. Missile και ένα ναυάγιο με κίονες, το Shipwreck U. Corinthian, θέλουν να μου συστήσουν διάφορα άγνωστα φάρμακα. Μεταμελημένος δογματικός ο Fundamentalism R. Repentant προσφέρει αδυνάτισμα χωρίς κόπο, ενώ η γαστρική μαρτυρία του Abdominal J. Testimony εγγαστριμυθεί για σόφτγουερ σε εκπληκτικές τιμές.
Διαβάζω σπαμ, σβήνω – έξω ο ζουμερός Damascus V. Succulent, ουστ στον Coroner M. Carotid και στον ενδοφλέβιο χορηγητή ψυχραιμίας Mainlining K. Dispassionate. Αλλά ξαφνικά, μπροστά στους ex machina βαφτισμένους, λες και η βιομηχανία spam λειτουργεί σαν τεράστια συνωμοσία του Oulipo, το ονοματεπώνυμό μου μου φαίνεται πεζό και βουβό.
|
Εικόνα: φτηνές ασέβειες στο Le Déjeuner sur l’Herbe του Edouard Manet
Λινκς σε σπαμo -ποιητές: http://news.bbc.co.uk/1/hi/technology/3247200.stm
| |
|
|
|
| |
 |
|
Το 1998, ο William Boyd παρουσίασε στην έκθαμβη καλλιτεχνική σκηνή της Νέας Υόρκης έναν ξεχασμένο καλλιτέχνη, τον Nat Tate. Ο εξαιρετικά ταλαντούχος Nat, φίλος του Τζάκσον Πόλλοκ και αλκοολικός, είχε αυτοκτονήσει το 1960 σε ηλικία 31 ετών πηδώντας από το φέρι του Staten Island – αφού πρώτα συγκέντρωσε και έκαψε το μεγαλύτερο μέρος των έργων του, στερώντας από τον κόσμο όχι μόνο το ταλέντο του, αλλά και τις περισσότερες περί αυτού υλικές αποδείξεις.
Με αγάπη, ο Boyd συγκέντρωσε τα στοιχεία για την ύπαρξη και τις ματαιωμένες δυνατότητες του νεαρού αυτόχειρα και έγραψε μια βιογραφία με τίτλο “Nat Tate: An American Artist, 1928-1960.” Η τραγική αλλά τόσο αρχετυπική ιστορία του ανήσυχου ζωγράφου, τις οποίας αποσπάσματα ανέγνωσε ο David Bowie, τα χοντρόκοκκα ενσταντανέ του με γνωστές προσωπικότητες και μια σειρά πίνακες εμπνευσμένοι από το ποίημα του Hart Crane “Η Γέφυρα” (που είχαν ως εκ θαύματος γλιτώσει το ολοκαύτωμα) συγκίνησαν το εκλεκτικό νεοϋορκέζικο κοινό, που κατά τη διάρκεια μιας δεξίωσης στο στούντιο του Jeff Koons παραδόθηκε στο μύθο του. Σημαντικοί παράγοντες της εικαστικής αγοράς τον θυμήθηκαν με θλιψη, κατά τις δηλώσεις τους, απολαμβάνοντας τα ποτά τους ενω εκτιμούσαν με έμπειρο μάτι τα ανηρτημένα έργα του – όλα έκτακτα έργα Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού, όπως έσπευσε να βεβαιώσει η Sunday Telegraph.
Μόνο που, βέβαια, ο Nat Tate δεν υπήρξε ποτέ. Δηλαδή, ποτέ έξω από τις σελίδες του βιβλίου του Boyd, ο οποίος με αυτόν τον τρόπο σκάρωσε μια κατεργάρικη φάρσα στο υπερεκλεπτυσμένο μέχρις ευπιστίας κοινό του. Το όνομα του καλλιτέχνη είχε δημιουργηθεί συνδυάζοντας τις δύο μεγαλύτερες γκαλερί τέχνης της Βρετανίας, τη National Gallery και την Tate. Την επομένη της απόκάλυψης βέβαια, άπαντες προσπαθούσαν να δώσουν την εντύπωση πως ήταν στο κόλπο, χωρίς μεγάλη πειστικότητα. : )
|
Πηγές:
http://www.21publishing.com/21pub/p8.html
Γκούγκλ: Nat Tate και έντερ
