Color chart
Το σπίτι είναι 250 ετών, ό,τι θεωρώ δικό μου έχει κατοικηθεί από αμέτρητους ανθρώπους στο παρελθόν. Για ελάχιστους έχω ακούσει, την πολυμελή εβραϊκή οικογένεια πριν από μισόν αιώνα, τη νεαρά κυρία με τους εξ ίσου νεαρούς θετούς υιούς που παρέμειναν αμφότεροι ανύπαντροι μέχρι το θάνατό τους, τον ιδιότροπο καθηγητή Φυσικής.
Προχτές βάλθηκα να κρεμάσω μια κορνίζα σε έναν από τους χοντρούς τοίχους. Το καρφί έμπαινε δύσκολα, είχε μάλλον βρει σε πέτρα, επέμενα, χτύπησα, στράβωσε. Το τράβηξα πάλι έξω απηυδισμένη και μαζί παρασύρθηκε ένα κομμάτι σοβάς. Ξαφνικά, κάτω από τους τοίχους αποκάλυψη – ένας ασβέστινος ναυτικός χάρτης θάλασσας σπαρμένης με αβαθή – έντονο ροζ, τολμηρό πράσινο, ανόθευτο γαλάζιο του ουρανού, λευκό, ένα παράξενο καφέ, μια στρωματογραφία ανθρώπινης ιστορίας.
Ιχνηλάτησα τις επιφάνειες σε μια μάταιη προσπάθεια να ταυτίσω αποχρώσεις με ενοίκους, δεν υπήρχε τρόπος να ξέρω ποιός κατοικούσε ποιά χροιά. Αλλά τα χρώματα ήταν μπροστά μου, λαμπερά πέρα από κάθε προκατάληψη περί περασμένων. Τα άγγιξα λίγο και λυπήθηκα για την δειλία μου και την μετριότητα του Magnolia Νο. 252.
Τι όμορφα που σχεδιάζει η τύχη και ο χρόνος. Αυτή η ρωγμή μοιάζει με χαρτογράφηση. Να, κάτι τέτοια βλέπω και μου φτιάχνει η μέρα!
Σχόλιο by Spyros — 12/5/2005 @ 10:34 πμ
Που είναι το X marks the spot; Το έσβησες και θα ψάξεις μόνη σου το θυσαυρό;
Σχόλιο by Crazy Monkey — 12/5/2005 @ 10:58 πμ
Ευχαριστώ για την πανέμορφη καταχώριση. Σχεδόν ανατρίχιασα.
Σχόλιο by Sraosha — 12/5/2005 @ 1:41 μμ
Να΄σαι καλά, σαν ηλιαχτίδα μέσα από τα σύννεφα μου μοιάζει εμένα. Μερικές φορές, τελικά, είναι πολύ εύκολο να χαμογελάσεις. Βγάλε τον πίνακα από την κορνίζα και κρέμασέ την πάνω από την στρωματογραφία :-)
Σχόλιο by Oneiros — 12/5/2005 @ 3:21 μμ
Δεν αποπνέει κάθε έρημο σπίτι την ίδια θλιβερότητα όμως. Ρώτα τον άπιστο.
Σχόλιο by dystropoppygus — 12/5/2005 @ 10:00 πμ
Ευχαριστώ για τα σχόλια @->–>–
Dystro, δεν το ‘πιασα, κλασικά >:)
Σχόλιο by helion — 12/5/2005 @ 8:08 μμ