Ενώ οι κούκλες με τα παλτά που φορούν τα κορίτσια πάνω από τα μαύρα συνολάκια του μουσουλμανισμού λιώνουν στη λάβρα της Μέσης Οδού, παραπέρα το παζάρι με τα διάφανα γκλίττερ υφάσματα της Ανατολής φαίνεται να απευθύνεται κυρίως σε τουρίστες και ορθόδοξους παπάδες.
Στην Πρίγκηπο, ο αγώνας για το μεροκάματο ενώνει Χριστό, Αλλάχ και τον πανταχού παρόντα Κεμάλ. Μα πανταχού. Ολούθε. Με κάθε ευκαιρία, φωτογραφία με ταιριαστή στην περίσταση πόζα και φόντο, σε χρυσό ως προτομή, σε υφαντό ώς χαλάκι, στις κούπες του καφέ με χαμηλωμένο πηγούνι και γαλανό βλέμμα, σαν γόης ταινίας του τριάντα.
Αυτό που με στενοχώρησε στην Κωνσταντινούπολη δεν είχε να κάνει με τις ερειπωμένες βίλες ενός παρελθόντος που μοιάζει με παραμύθι και τις έρημες εκκλησιές με καλυμμένα τοιχογραφίες και ψηφιδωτά, λες και από τα πρόσωπα να εκπορευόταν θανάσιμος κίνδυνος, έλεος πια. Αλύτρωτα μου φάνηκαν τα μαλλιά των γυναικών κάτω από τις μαντήλες που όλο και πληθαίνουν στους δρόμους και ενοχλητική μια αμοιβαία καχυποψία που φαντάστηκα, ή όντως ήταν εκεί.
Αν έχετε φίλους ή συγγενείς προγραμματιστές, μηχανικούς λογισμικού, ΙΤ σπέσιαλιστς, ξάδελφο που κατασκευάζει ιστοσελίδες ή γενικά κάποιον που να υποφέρει πάνω από ένα πισί για να βγάλει το ψωμί του, γρήγορα, προλαβαίνετε ακόμη να του ευχηθείτε.
Μια κοινωνική προσφορά του Οίκου.
From: info@helion.gr
Date: Τρίτη, 15 Ιουλίου 2008
Αγαπητέ κε Ν.,
δεν προτίθεμαι να απαντήσω στο ερωτηματολόγιό σας, διότι δεν εξασφαλίζεται η ανωνυμία του ερωτηθέντος, πράγμα που βρίσκω εξαιρετικά αντιδεοντολογικό. Ιδίως όταν, οσό καλή και να είναι πιθανώς η πρόθεσή σας, ουσιαστικά διεξάγετε ένα φακέλωμα πολιτικών φρονημάτων.
Με τιμή
helion του Ασάρωτου Οίκου
Ψέμματα είπα. Ο βασικός λόγος που δεν απάντησα είναι πως από την ημέρα που έλαβα το πρώτο μέηλ του ανωτέρω κυρίου προσπαθώ να καθορίσω που ακριβώς βρίσκομαι στην κλίμακα του αριστερά ένα ως του δεξί δέκα ∙ κάτι κακά ξημερώματα ξυπνώ φασίστας και ως το βράδυ η @#$% η ζωή με κάνει αντικαθεστωτική, άλλες πάλι ξυπνώ χαρούμενη ανάρχα μέχρι το γραφείο να με επιστρέψει χίτλερ έτοιμο για αποτρίχωση μύστακος.
Αναρωτιέμαι πάντως πόσοι μπλόγκερ να απάντησαν αφελώς σε αυτό το μέηλ με συμπληρωμένο το .doc, προσφέροντας ταύτιση μπλογκ, ονόματος, πολιτικών ιδεών και εισοδήματος – και πως ένα “ανεξάρτητο σοσιαλιστικό περιοδικό” δεν αντιδρά πλέον αλλεργικά σε τέτοιου είδους συλλογή στοιχείων, όσο χρήσιμα εργαλεία και να είναι αυτά. Αφέλεια και αυτό;
Update: καλά που υπάρχουν άνθρωποι που δεν χρειάζονται δεύτερο μέηλ όπως εγώ για να δυσανασχετήσουν.
