Τους παραπάνω κανόνες συνέγραψε λέει η αποστάτισσα αδελφή Corita για το Τμήμα Τεχνών του Immaculate Heart College, ή ίσως ο John Cage. Κάθε feelgood σετάκι μου προκαλεί καχυποψία (ιδίως αυτά σε πάουερποιντ), αλλά αυτό έχει ένα κάτι :)

Μέσω hi+low, το είδα και στο boingboing πάντως.

Γερμανική λέξη από το tot (νεκρός) + schweigen (σιωπώ), εκμηδενίζω κάτι μη μιλώντας γι’ αυτό. Καταπληκτική, τουλάχιστον όσο και η αντίδραση της ελληνικής μπλογκοσφαίρας στα επεισόδια που έγιναν στα ΑΕΙ.

Ως ιδιοκτήτρια ενός περί ανέμων, ομφαλών και στο βάθος κήπος μπλογκ, δεν παραμυθιάστηκα ποτέ ιδιαίτερα με τα ιστολόγια και την απήχηση της κριτικής φωνής τους, όπως και δεν θεώρησα πως τα μπλογκς, το twitter ή το σμς, πέρα από την αίσθηση της *σύνδεσής* μας θα γίνουν περίπου το ανεξάρτητο όργανο της επερχόμενης επανάστασης – αλλά παρ’ όλο που δεν περίμενα πολλά, η εκκωφαντική σιωπή των σε άλλες περιπτώσεις ευφραδέστατων αριστερόστροφων ιστολογούντων με έχει απογοητεύσει.

Πως να το πάρω ότι το σύνολο σχεδόν των μπλογκς δεν έβγαλε κιχ για τα όσα συνέβησαν σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Ρόδο; Ως αδιαφορία; Ως αμηχανία; Ως έλλειψη καθαρής κομματικής γραμμής ενώ περιμένουμε αύξηση ποσοστών; Μη και στενοχωρήσουμε τα παιδιά; Ως φόβο, μην πάει και δεν θεωρηθούμε αρκετά αριστεροί; Δεν έχω ιδέα. Μπορεί και απλά το θέμα να μην πόναει κανέναν, πέραν όσων έχουν άμεσα να κάνουν με τον χώρο. Αυτό που ξέρω είναι πως αν τα επεισόδια τα έκαναν τίποτα προφανή εθνίκια θα είχαμε ξεσηκώσει τον κόσμο όλο δικαίως, με ζήλο και θέρμη.

Στη φωτό ακτιβίστρια μπλόγκερ στο κόκκινο σαλονάκι της.
Καλά, όχι, είναι του Banksy, από την έκθεσή του Barely Legal.