Λόγος Nο 1713 που λατρεύω το νετ – ανακαλύπτω πως δεν είμαι η μόνη που περπατάει στο δρόμο επαναλαμβάνοντας σαν μάντρα το όνομα Seetharaman Narayanan στο μυαλό μου. Ανώτερος του Khaled Mardam-Bey των ηρωικότερων και πιο επικοινωνιακών χρόνων μου. Σήμερα δεν άντεξα και τον γκουγκλάρισα, έχει και λακάκια, κιούτ.

It has been said that Seetharaman Narayanan has evolved to the point where he is more Lens Flare than man. He can bevel and emboss through the power of sheer thought. (Okelvin)

Μετά τα κοσμοϊστορικά της Τετάρτης έχω μείνει κάπως μετέωρη. Τον τελευταίο μήνα το κύριο χόμπυ μου ήταν να παρακολουθώ σα μανιακή πολλς, νέα και παραπολιτικά για τις αμερικάνικες εκλογές. Απ’ όταν νίκησε ο Βαλές ο Σπαθάτος και παραδέχτηκε την ήττα του σε μια απρόσμενης αξιοπρέπειας ομιλία ο ΜακΚέην, αισθάνομαι μια απότομη πτώση αδρεναλίνης – όχι τόσο βέβαια όσο αυτοί εδώ οι φλιμμένοι.

(enter φθόνος και θρήνος)

Πανηγύρισα όπως οι περισσότεροι, αλλά βλέποντας τους εορτασμούς και τα δάκρυα χαράς των Άλλων για τον νέο πρόεδρό Τους, αισθάνθηκα μια ξαφνική ζήλια. Όχι επειδή διεκδικώ κάτι παραπάνω από τον χαρισματικό πολιτικό-σταρ από το t-shirt που ήδη παράγγειλα. Απλώς οι άνθρωποι ζουν κάτι το οποίο έχουμε στερηθεί πολλά χρόνια: καλώς ή κακώς, αφελώς ή δικαιολογημένα πιστεύουν πως εξέλεξαν έναν άνθρωπο που θα κάνει τη διαφορά, θα φέρει την αλλαγή (στην Ελλάδα ένα σλόγκαν καμένο, καμένο), έχουν κάτι στο οποίο *ελπίζουν* όσο εμείς τσαλαβουτάμε στο τέλμα της παραίτησης σε όλα τα επίπεδα.

(enter άσκοπες ρητορικές ερωτήσεις)

Οράματα εγγύτερα υπάρχουν; Ένας (ή μία) Ομπαμόπουλος, Ομπαμάκης ή έστω Ομπαμίδης; Δε χρειάζεται να είναι ο Μεσσίας, απλώς ένας άνθρωπος έξυπνος, δραστήριος, ικανός και προοδευτικός – και να *πείθει*, γιατί οι νέες πολιτικές χρειάζονται και ένα πρόσωπο να τις εκφράζει και τις συμβολίζει. Γίνεται;

(enter γκρίνια και αποδοχή)

Μπα. Δεν μπορώ εύκολα να φανταστώ έναν τέτοιο άνθρωπο να αναδύεται στην ελληνική πολιτική σκηνή, όπου όσοι νεαρότεροι σε ηλικία αναδεικνύονται από τα κόμματα είναι συνήθως κακέκτυπα των πολιτικών τους προστατών, ήδη κατεστραμμένα από τον κυνισμό των δοσοληψιών στις νεολαίες, μαλθακοί κακεντρεχείς μπούληδες με κοινωνικό όραμα μηδέν. Ομπάμιες.

Οκ, μου φαίνεται ξεφόρτωσα κάπως. Καλό Σαββατοκύριακο.