Το να εγκαταλείπεις το νησί καλοκαιριάτικα ταξιδεύοντας κόντρα στα εισερχόμενα μπουλούκια δεν είναι ιδιοτροπία, είναι αναγκαίος ξενιτεμός. Δεν αντέχεις εδώ, παρεκτός και αν έχεις ανάγκη στενής, ιδρωμένης και ξέπνοης ανθρώπινης επαφής στα καντούνια με τον συνάνθρωπό σου. Καλύτερο το στρίμωγμα στις παλιές πόλεις των άλλων, που ενέχει και τη χαρά του κατακτητή.

15 ημέρες στον αντίποδα, με ρακές, πανηγύρια, κάθε λογής πιτάκια, μαντινάδες, μαλεβιζιώτες, μονές με παραδείσιους κήπους. Επίσης πιστόλια, τουφέκια, τον Πασχάλη, καλάσνικωφ (με αυτήν ακριβώς την κλιμάκωση), εκλείψεις, μουσεία, γαμοπίλαφα, στάκα, θάλασσα, ξεραϊλα και πέτρα, πέτρα και πέτρα. Ωραία ήτανε.

Αύριο πρώτη του μήνα. Τα κεφάλια μέσα και do the hustle.

Το βίντεο από την γνωστή αμφιλεγόμενη όσο και θεαματική πρωτοβουλία του Byron Garcia στην φυλακή Cebu στις Φιλιππίνες.

Αχ, ώρα να διακοπεύσω και γω, πριν μου φύγει το καλοκαίρι. Σε όσους παραμείνουν στις επάλξεις, γενναίοι και μάγκες στο κάλεσμα των εργασιακών υποχρεώσεων Αύγουστο μήνα, αφιερώνω τους υπερήρωες του Mother Jones.

Καλόν Αύγουστο σε όλους, χωρίς τα περσινά.