Ταγμένο μίνι-αφιέρωμα στους γείτονες του Αλβερίχιου. Δεν με παραξενεύει που επέλεξε να μένει στην περιοχή. Οι άνθρωποι είτε είναι αυθεντικά και ανενδοίαστα μυστήριοι, είτε ξέρουν κάτι που εμείς δεν ξέρουμε.

Το 1604 ο βασιλιάς Ιάκωβος ο Α’ της Αγγλίας (1566-1625) δημοσίευσε ανώνυμα ένα από τα πρώτα αντικαπνιστικά φυλλάδια. Το “A Counterblaste to Tobacco” κλείνει με τον περίφημο αφορισμό: “A custome lothsome to the eye, hatefull to the Nose, harmefull to the braine, dangerous to the Lungs, and in the blacke stinking fume thereof, neerest resembling the horrible Stigian smoke of the pit that is bottomlesse.”

403 χρόνια αργότερα, ακόμη να βγω απο το απύθμενο φρέαρ του Ιακώβου και να το κόψω. Εν πλήρει συνειδησει της δύσοσμης κάπνας κάθομαι με όλο και πιο εξεζητημένες πόζες, το ένοχο χέρι να δείχνει πίσω και έξω από τον κύκλο της παρέας, προσπαθώντας να προφυλάξω τους τριγύρω από τον καπνό μου – ή εμένα από την επίπληξη. ‘Ολα μάταια. Τα γαλάζια πλοκάμια των αναθυμιάσεων βρίσκουν περιδινόμενα πάντα μονοπάτι προς τις πιο ευαίσθητες μύτες, τα πλέον παρθένα αναπνευστικά συστήματα. Ιταμός παρίας που πατά με λασπωμένες τατάρικες μπότες τα Aubusson της οικοδέσποινας, τραβάω μια και στα μάτια τους νομίζω πως καθρεφτίζεται μια γκροτέσκα είκονα: ένας λερός ναρκομανής, μια ανασφαλής προσωπικότητα, ένα εξαρτημένο παρτάλι. Οι καιροί μας αφαίρεσαν τη μαγκιά της πράξης, στις ταινίες δεν καπνίζει σχεδόν κανείς, το κάπνισμα, μαζί με το βάρος και τα κακοβαμμένα μαλλιά έγιναν σημειολογικά χαρακτηριστικά των λούμπεν και μεις, οι τελευταίοι των καπνιστών, απόβλητοι.

Παρηγοριέμαι με το γεγονός πως δεν γίνεται επανάσταση εκ των άνω, από τους καταπιεσμένους ξεκινά η αντίδραση. Ας λεει ο Βασιλεύς. Δεν μπορώ και αλλιώς – όταν σκέφτομαι πως, απέναντι στον καθημερινό αγώνα κατά του επαπειλούμενου εξοστρακισμού και τις τύψεις για το αντικοινωνικό μου έγκλημα, το απλούστερο θα ήταν να το κόψω, με πιάνει δύσπνοια.