Μπήκε στο σάουντρακ του τριημέρου. Καλή Σαρακοστή, ες αεί με τον ήλιο στα μάτια και τον άνεμο στην πλάτη :)

Μου αρέσει! πολύ αυτή η πολυσυλλεκτική ακομπλεξάριστη ερμηνεία του ποιήματος The Raven του Πόε ∙ και τα πομπώδη κομμάτια, και οι λανθασμένες προφορές, και οι απαγγελίες σε άσχετο με την ατμόσφαιρα του ποιήματος καλοφωτισμένο περιβάλλον, και τα ερασιτεχνικά υποβλητικά εφέ αλλού. Ίσως επειδή οι άνθρωποι απολαμβάνουν αυτό που κάνουν, ή μόνο και μόνο επειδή το όλον δεν έχει καμία σχέση με έννοιες που με κάνουν και τρέχω, όπως «εκλαΐκευση της τέχνης» και «ποιητικές βραδιές». Αν δεν ήμουν τόσο κότα, θα ήθελα να κάνω κι’ εγώ μια προσπάθεια, για την τελική και δραματικότερη όλων στροφή, φυσικά.

Με τα ευτελίσματα του twitter και τα γυρίσματα του φέησμπουκ και στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία ξαστόχησα τα διακόσια χρόνια από την γέννηση του μαιτρ – 19 Ιανουαρίου 1809. Καιρός να μαζεύομαι πια.