Μπορεί να είναι ήδη παλιό, δεν ξέρω, αλλά γέλασα σήμερα με το εξής κατα-και-πλήχτερ που μου έστειλε ο Αντρέας:
Kάνετε αναζήτηση στο google με λέξη αναζήτησης “Βρές τον Μάκη”.
Κατόπιν πατήστε το “αισθάνομαι τυχερός” και διαβάστε.

Για τα Top 10 Makis facts που πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζετε, ενημερωθείτε από τον Μάνο “ο Μάκης έβαλε την εντολή whois στο Unix”. (Παρακάτω φιλοξενεί και την αποκάλυψη πως η Ακρόπολη χτίστηκε με άδεια αναψυκτηρίου.)
Για την ιστορία του Googlebombing, εδώ.

Για λίγο πριν το Πάσχα προγραμματίζονται οι επίσημες τελετές για την είσοδο της πόλης στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο.

Με βαρέθηκα με την μελαγχολία των τελευταίων ημερών και τις ανασκαφές διαφυγής στη νοσταλγία, κυρίως μέσω youtube. Ευτυχώς που εκεί βρέθηκε και το αντίδοτο: το ανευλαβές ψευδοποιητικό “Naturträne” της Νίνα ήρθε πάνω στην ώρα αυτό το χειμωνιάτικο απόγευμα και με έκανε να γελάσω όπως όταν το πρωτάκουσα στα 15 μου – αν και τις κορώνες δυστυχώς δεν τις πιάνω όλες πια.
Ρε γμτ. Πολύ φοβάμαι πως θα καταντήσω να μουρμουράω και γω πως ήταν καλύτερη η μουσική παλιά.

Υψηλής αισθαντικότητας στίχοι:
Wind bläst, meine Nase friert/ Und paar Auspuffrohre knattern/ Ach, da geht die Sonne unter: Rot, mit Gold – so muss das sein.
Αέρας φυσά, η μύτη μου κρυώνει/ και μερικές εξατμίσεις κροταλίζουν/ Αχχχ, εκεί δυει ο ήλιος: Κοκκινο με χρυσό – έτσι πρέπει να ‘ναι