Δημοσίως και ταπεινά ζητώ συγγνώμη από τον schottkey που τον κατηγόρησα, η άσχετη, για έμφαση σε ενίοτε ελάσσονα μουσική. Αυτό που κρέμασε, αν και παλαιότερο, το ανακήρυξα στο κατ΄εξοχήν άσμα της φετεινής άνοιξης.
Αφιερωμένο στους φίλους που τριγύρισαν το Πάσχα στο νησί και γέμισαν τον χάρτη αυτών των ημερών με προγραμματισμένες ή / και τυχαίες συναντήσεις : την γλυκύτατη Theorema, τον στιβαρό Herr K, τον φίλο DimitrisTI, την αεικίνητη Evee και τους εντόπιους Papapete και τον απίστευτο τροβατόρε, που δεν είχα το λινκ του, αλλά ορίστε :)
Επειδή δεν μου αρέσει να υποφέρω μόνη, ιδού ο διασημότερος βαρύτονος της σιξτοσέβεντιζ γερμανικής σκηνής, παρέα με τα γκερλς του ( δώστε βάση στην αυθόρμητη κίνηση του 0:55) σε ένα από τα αγαπημένα του είδη, το lets-drink-till-oblivion-song για κάτω από τη τέντα με τις μπύρες.
Ο δημοφιλέστατος Heino παρά τις μελίρρυτες προτροπές του για ένα ουίσκι ακόμα (¡καράμπα!) στην εύθυμη παρέα του, προτροπές τις οποίες συνήθως κρίνω αξιέπαινες και άμεσα εφαρμοστέες, μου φαίνεται κάπως απειλητικός, ίσως λόγω στερεότυπου. Όπως και να έχει το βίντεο μου προκαλεί οδοντοτριγμούς, αμήχανη δυσανεξία παρόμοια με κείνη που εμφανίζεται στην επαφή με τον τροχό του οδοντίατρου – και δεν μπορώ να σταματήσω να το βλέπω. Truly priceless :)
Λόγος Nο 1713 που λατρεύω το νετ – ανακαλύπτω πως δεν είμαι η μόνη που περπατάει στο δρόμο επαναλαμβάνοντας σαν μάντρα το όνομα Seetharaman Narayanan στο μυαλό μου. Ανώτερος του Khaled Mardam-Bey των ηρωικότερων και πιο επικοινωνιακών χρόνων μου. Σήμερα δεν άντεξα και τον γκουγκλάρισα, έχει και λακάκια, κιούτ.
It has been said that Seetharaman Narayanan has evolved to the point where he is more Lens Flare than man. He can bevel and emboss through the power of sheer thought. (Okelvin)
Μετά τα κοσμοϊστορικά της Τετάρτης έχω μείνει κάπως μετέωρη. Τον τελευταίο μήνα το κύριο χόμπυ μου ήταν να παρακολουθώ σα μανιακή πολλς, νέα και παραπολιτικά για τις αμερικάνικες εκλογές. Απ’ όταν νίκησε ο Βαλές ο Σπαθάτος και παραδέχτηκε την ήττα του σε μια απρόσμενης αξιοπρέπειας ομιλία ο ΜακΚέην, αισθάνομαι μια απότομη πτώση αδρεναλίνης – όχι τόσο βέβαια όσο αυτοί εδώ οι φλιμμένοι.
(enter φθόνος και θρήνος)
Πανηγύρισα όπως οι περισσότεροι, αλλά βλέποντας τους εορτασμούς και τα δάκρυα χαράς των Άλλων για τον νέο πρόεδρό Τους, αισθάνθηκα μια ξαφνική ζήλια. Όχι επειδή διεκδικώ κάτι παραπάνω από τον χαρισματικό πολιτικό-σταρ από το t-shirt που ήδη παράγγειλα. Απλώς οι άνθρωποι ζουν κάτι το οποίο έχουμε στερηθεί πολλά χρόνια: καλώς ή κακώς, αφελώς ή δικαιολογημένα πιστεύουν πως εξέλεξαν έναν άνθρωπο που θα κάνει τη διαφορά, θα φέρει την αλλαγή (στην Ελλάδα ένα σλόγκαν καμένο, καμένο), έχουν κάτι στο οποίο *ελπίζουν* όσο εμείς τσαλαβουτάμε στο τέλμα της παραίτησης σε όλα τα επίπεδα.
(enter άσκοπες ρητορικές ερωτήσεις)
Οράματα εγγύτερα υπάρχουν; Ένας (ή μία) Ομπαμόπουλος, Ομπαμάκης ή έστω Ομπαμίδης; Δε χρειάζεται να είναι ο Μεσσίας, απλώς ένας άνθρωπος έξυπνος, δραστήριος, ικανός και προοδευτικός – και να *πείθει*, γιατί οι νέες πολιτικές χρειάζονται και ένα πρόσωπο να τις εκφράζει και τις συμβολίζει. Γίνεται;
(enter γκρίνια και αποδοχή)
Μπα. Δεν μπορώ εύκολα να φανταστώ έναν τέτοιο άνθρωπο να αναδύεται στην ελληνική πολιτική σκηνή, όπου όσοι νεαρότεροι σε ηλικία αναδεικνύονται από τα κόμματα είναι συνήθως κακέκτυπα των πολιτικών τους προστατών, ήδη κατεστραμμένα από τον κυνισμό των δοσοληψιών στις νεολαίες, μαλθακοί κακεντρεχείς μπούληδες με κοινωνικό όραμα μηδέν. Ομπάμιες.
Οκ, μου φαίνεται ξεφόρτωσα κάπως. Καλό Σαββατοκύριακο.
Προσπαθώ να αποφεύγω τα ποστς από γιούτουμπ, αλλα δεν μπορεσα να αντισταθώ στο μπήτνικ τσικ που απαγγελει από το teenploitation B-movie High School Confidential. Είναι απόλαυση.
…
Tomorrow’s dragsville, cats.
Tomorrow is a king size drag.
Tool a fast shore, swing with a gassy chick.
Turn on to a thousand joys.
Smile on what happened, or check what’s going to happen,
You’ll miss what’s happening.
Turn your eyes inside and dig the vacuum.
Δημοσίως και ταπεινά ζητώ συγγνώμη από τον schottkey που τον κατηγόρησα, η άσχετη, για έμφαση σε ενίοτε ελάσσονα μουσική. Αυτό που κρέμασε, αν και παλαιότερο, το ανακήρυξα στο κατ΄εξοχήν άσμα της φετεινής άνοιξης. 
Λόγος Nο 1713 που λατρεύω το νετ – 
Μετά τα κοσμοϊστορικά της Τετάρτης έχω μείνει κάπως μετέωρη. Τον τελευταίο μήνα το κύριο χόμπυ μου ήταν να παρακολουθώ σα μανιακή πολλς, νέα και παραπολιτικά για τις αμερικάνικες εκλογές. Απ’ όταν νίκησε ο Βαλές ο Σπαθάτος και παραδέχτηκε την ήττα του σε μια 
