17/10/2005

Ινφλουέντζα

Στο συρτάρι: γκρίνια — helion @ 8:17 μμ
   
  ξου  

Πατώντας

άλλη μια φορά σε μυριάδες περιττώματα περιστεριών και αγριοκοιτάζοντας τους παραγωγούς τους (ποτέ μου δε χώνεψα τα περιστέρια, ορίστε. Σε κοιτάζουν με αυτά τα γυάλινα κόκκινα ματάκια, είναι γεμάτα ζωϋφια και παντελώς αναξιόπιστα στις συναυλίες, όπου δεν δείχνουν τον απαιτούμενο ενθουσιασμό όταν το σενάριο απαιτεί την τελετουργική τους απελευθέρωση), πατώντας λοιπόν τις κουτσουλιές , σκεφτόμουν τι θα κάνουμε να προστατευθούμε αν ο ιός μολύνει και τα άγρια πουλιά της πόλης.

Ιδού ένα διαχρονικά κομψό σύνολο του 17ου αιώνα. Την εποχή της πανώλης, ο γιατρός – συχνότερα κομπογιαννίτης – επισκεπτόταν τους ασθενείς του ενδεδυμένος με ειδική στολή biohazard. Η μάσκα με ένθετα κρυστάλλινα μάτια προστάτευε το πρόσωπο, το κούφιο ράμφος ήταν παραγεμισμένο με βότανα και μπαχαρικά για να καθαρίσει τον εισερχόμενο αέρα – ή, όπως και να ‘χει, τον έκανε σίγουρα πιο αρωματικό. Δερμάτινα γάντια, άκαμπτος, κερωμένος μανδύας και ψηλές μπότες συμπλήρωναν ένα σύνολο, που θα μπορούσε να αποτελέσει και πρόταση για την επαπειλούμενη πανδημία, με λεπτές στιλιστικές αναφορές στην προέλευσή της. Με το ξυλάκι θα διώχνω τα πουλιά, ουστ.
Πιστεύω πως έχω αυξημένες πιθανότητες επιβίωσης, και, το σπουδαιότερο, με αυτό το ντύσιμο θα μπορώ επιτέλους να κυκλοφορώ άβαφη.

Εικόνα: ο Δρ. Ράμφος, Doktor Schnabel von Rom, γκραβούρα του Paul Fürst (πρωτότυπο του J Columbina), Ρώμη, σωτήριον έτος 1656.

15/10/2005

παπί εξορκιστής

Στο συρτάρι: λάιφ — helion @ 1:08 πμ

ναι γμτ, είμαι

επιστρέφοντας ονλαϊν, διαπιστώνω πως όσο σπανιότερα γράφεις, τόσο πιο δύσκολο είναι ξεκινήσεις ξανά.
χρουμφ. εικόνες μέχρι να ξαναπιάσω το νωχελικό μου τέμπο – έχω πείσμα.

Πάνω δεξιά κάτι για βοήθεια από Wilco:
She’s a jar/ With a heavy lid / My pop quiz kid
A sleepy kisser / A pretty war /With feelings hid / You know she begs me not to hit her

Powered by WordPress