Έπος του Γκίλγκαμες, Πινακίδα ΙΧ, από τις στήλες IV και V

“Ακόμα και με μεγάλη λύπη και πόνο
Με κρύο η ζέστη
Με κλάμα ή αναστεναγμό – θα πάω.
Άνοιξε τώρα την πύλη του βουνού.”
Ο άντρας σκορπιός το στόμα του άνοιξε και μίλησε έτσι
Είπε στον Γκίλγκαμες:
“Πήγαινε Γκίλγκαμες και μη φοβάσαι.
Τα βουνά του Μάσου σου επιτρέπω να διαβείς.
Τα βουνά, τις βουνοκορφές μπορείς να διασχίσεις.
Τα πόδια σου μπορούν με ασφάλεια να σε πάνε.
Η πύλη του βουνού είναι ανοιχτή για σένα.”

Σαν τ’ άκουσε αυτά ο Γκίλγκαμες,
Τα λόγια του άντρα-σκορπιού ακολούθησε,
Το δρόμο του ήλιου πήρε.

Μια λεύγα σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Δυο λεύγες σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Τρεις λεύγες σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Τέσσερις λεύγες σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Πέντε λεύγες σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Έξι λεύγες σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Εφτά λεύγες σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Οχτώ λεύγες σαν ταξίδεψε, έβγαλε φωνή μεγάλη
Γιατί βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Εννιά λεύγες σαν ταξίδεψε, αισθάνθηκε τον βόρειο άνεμο
Το πρόσωπο να του χαϊδεύει
Αλλά βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Δέκα λεύγες σαν ταξίδεψε
… ήταν κοντά
… της λεύγας
Έντεκα λεύγες σαν ταξίδεψε, χάραξε μια αχτίδα.
Δώδεκα λεύγες σαν ταξίδεψε, είχε φωτίσει.

μου έμεινε αυτή η ιστορία. θυμάσαι;

Το σπίτι είναι 250 ετών, ό,τι θεωρώ δικό μου έχει κατοικηθεί από αμέτρητους ανθρώπους στο παρελθόν. Για ελάχιστους έχω ακούσει, την πολυμελή εβραϊκή οικογένεια πριν από μισόν αιώνα, τη νεαρά κυρία με τους εξ ίσου νεαρούς θετούς υιούς που παρέμειναν αμφότεροι ανύπαντροι μέχρι το θάνατό τους, τον ιδιότροπο καθηγητή Φυσικής.

Προχτές βάλθηκα να κρεμάσω μια κορνίζα σε έναν από τους χοντρούς τοίχους. Το καρφί έμπαινε δύσκολα, είχε μάλλον βρει σε πέτρα, επέμενα, χτύπησα, στράβωσε. Το τράβηξα πάλι έξω απηυδισμένη και μαζί παρασύρθηκε ένα κομμάτι σοβάς. Ξαφνικά, κάτω από τους τοίχους αποκάλυψη – ένας ασβέστινος ναυτικός χάρτης θάλασσας σπαρμένης με αβαθή – έντονο ροζ, τολμηρό πράσινο, ανόθευτο γαλάζιο του ουρανού, λευκό, ένα παράξενο καφέ, μια στρωματογραφία ανθρώπινης ιστορίας.

Ιχνηλάτησα τις επιφάνειες σε μια μάταιη προσπάθεια να ταυτίσω αποχρώσεις με ενοίκους, δεν υπήρχε τρόπος να ξέρω ποιός κατοικούσε ποιά χροιά. Αλλά τα χρώματα ήταν μπροστά μου, λαμπερά πέρα από κάθε προκατάληψη περί περασμένων. Τα άγγιξα λίγο και λυπήθηκα για την δειλία μου και την μετριότητα του Magnolia Νο. 252.

Λίγα πράγματα είναι πιό θλιβερά από ένα έρημο σπίτι.

η Μεταμόρφωσις μας κρέμασε πορτραίτο.
Ανταπόδοση με την αποκηρυγμένη εκτέλεση της Bjoerk του τζειμσμποντικού You only live twice – πιθανώς ένα από τα ωραιότερα κομμάτια έβερ.
Το πρωτόπε (και καλύτερα) η Νάνσυ Σινάτρα, που της αρέσει κιόλα.

Όταν, σπάνια, δεν έχω τι να κάνω, μοιάζω με χελώνα* που έφτασε στην γωνία του δωματίου και παρ΄όλα αυτά προσπαθεί να προχωρήσει. Δεύτερη μέρα στη δουλειά, λίστα με εκκρεμότητες αλλά όλοι λείπουν ακόμη σε άδεια.

			… … … [01:45:34 μμ] notme: βαρ [01:47:10 μμ] notme: θυμάσαι τον Κωστα Σερέζη; [01:47:20 μμ] notme: που έκανε μια εκπομπή για την Τσίπρον [01:47:57 μμ] notme: Μορφή. [01:48:25 μμ] notme: δεν ξέρω, κάθομαι στο γραφείο μου και σκέφτομαι τον Κώστα Σερέζη. [01:48:36 μμ] notme: (8) [01:49:16 μμ] notme: http://www.cyprusnet.gr/hoc/HocPages/SpEkd_Apr1.html [01:49:32 μμ] * mourmour is now Offline [01:49:43 μμ] notme: πόσο να ξεπέσει κανείς [01:49:58 μμ] notme: νεξτ μάλλον έρχεται ο εγκεφαλικός θάνατος [01:50:11 μμ] notme: έπεσες και συ ε [01:50:20 μμ] notme: γκντουπ

* Στο διαμέρισμά μας στη Θεσσαλονίκη συχνά ακουγόταν ένας ρυθμικός χτύπος. Τότε είτε η μαμά είτε εγώ πηγαίναμε και γυρίζαμε τον Καίσαρα προς την άλλη κατεύθυνση, γιατί είχε φτάσει τον τοίχο και προσπαθούσε ματαίως να ανέβει στο σοβατεπί, ξαναγλιστρώντας κάτω. Γκντουπ.