Έπος του Γκίλγκαμες, Πινακίδα ΙΧ, από τις στήλες IV και V

“Ακόμα και με μεγάλη λύπη και πόνο
Με κρύο η ζέστη
Με κλάμα ή αναστεναγμό – θα πάω.
Άνοιξε τώρα την πύλη του βουνού.”
Ο άντρας σκορπιός το στόμα του άνοιξε και μίλησε έτσι
Είπε στον Γκίλγκαμες:
“Πήγαινε Γκίλγκαμες και μη φοβάσαι.
Τα βουνά του Μάσου σου επιτρέπω να διαβείς.
Τα βουνά, τις βουνοκορφές μπορείς να διασχίσεις.
Τα πόδια σου μπορούν με ασφάλεια να σε πάνε.
Η πύλη του βουνού είναι ανοιχτή για σένα.”

Σαν τ’ άκουσε αυτά ο Γκίλγκαμες,
Τα λόγια του άντρα-σκορπιού ακολούθησε,
Το δρόμο του ήλιου πήρε.

Μια λεύγα σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Δυο λεύγες σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Τρεις λεύγες σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Τέσσερις λεύγες σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Πέντε λεύγες σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Έξι λεύγες σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Εφτά λεύγες σαν ταξίδεψε,
Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Οχτώ λεύγες σαν ταξίδεψε, έβγαλε φωνή μεγάλη
Γιατί βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Εννιά λεύγες σαν ταξίδεψε, αισθάνθηκε τον βόρειο άνεμο
Το πρόσωπο να του χαϊδεύει
Αλλά βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.
Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί.
Δέκα λεύγες σαν ταξίδεψε
… ήταν κοντά
… της λεύγας
Έντεκα λεύγες σαν ταξίδεψε, χάραξε μια αχτίδα.
Δώδεκα λεύγες σαν ταξίδεψε, είχε φωτίσει.

μου έμεινε αυτή η ιστορία. θυμάσαι;