νεβερμόρ
Μου αρέσει! πολύ αυτή η πολυσυλλεκτική ακομπλεξάριστη ερμηνεία του ποιήματος The Raven του Πόε ∙ και τα πομπώδη κομμάτια, και οι λανθασμένες προφορές, και οι απαγγελίες σε άσχετο με την ατμόσφαιρα του ποιήματος καλοφωτισμένο περιβάλλον, και τα ερασιτεχνικά υποβλητικά εφέ αλλού. Ίσως επειδή οι άνθρωποι απολαμβάνουν αυτό που κάνουν, ή μόνο και μόνο επειδή το όλον δεν έχει καμία σχέση με έννοιες που με κάνουν και τρέχω, όπως «εκλαΐκευση της τέχνης» και «ποιητικές βραδιές». Αν δεν ήμουν τόσο κότα, θα ήθελα να κάνω κι’ εγώ μια προσπάθεια, για την τελική και δραματικότερη όλων στροφή, φυσικά.
Με τα ευτελίσματα του twitter και τα γυρίσματα του φέησμπουκ και στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία ξαστόχησα τα διακόσια χρόνια από την γέννηση του μαιτρ – 19 Ιανουαρίου 1809. Καιρός να μαζεύομαι πια.
http://www.youtube.com/watch?v=4p99rf63jCE&fmt=18
Σχόλιο by schottkey — 9/2/2009 @ 10:26 μμ
Ναι, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, η μόνη must υποβλητική απαγγελία της δραματικότερης στροφής του The Raven θα ήταν από τον Yog-Sothoth – και ποιος του παραχωρεί το σαλόνι του με όλα εκείνα τα σογκόθ που σέρνει μαζί του για να τον μπιζάρουν τσιρίζοντας;
Σχόλιο by Rakasha — 10/2/2009 @ 12:21 πμ
Το προτιμώ χωρίς εικόνα, μόνο απαγγελία από σπουδαίους ηθοποιούς.
(Nα την κάνω τη ζαβολιά μου;)
Σχόλιο by Elias — 10/2/2009 @ 12:49 πμ
@schottkey, ακόμη και το (πετυχημένο) liquify & distort μιας φωτό του Ε.Α.P. είναι καλύτερο από αυτόν τον φέηκ Πόε εδώ :)
@rakasha, overkill! Ποιός αντιμέτωπος ανίερου χορού σογκόθ θα προσέξει τον μελαγχολικό τρόμο του σεπτού ποιητή;
@elias, ο Γουώκεν είναι πολυαγαπημένος, αλλά η συγκεκριμένη απαγγελία μου φαίνεται κάπως ξερική. Όσο για τη ζαβολιά – lololololol!*
Παρεμπιπτόντως, εντόπισα και παράγγειλα τα άπαντα του φίλου μας William Hope Hogdson (που τον πλασάρω εντατικά ως ανάγνωσμα και στον Ρακάσα), πλην του τέταρτου τόμου που έχει εξαντληθεί, και ως σέκοντ χαντ υπερβαίνει τα 200 δολάρια, παπαπα. Μέχρι τώρα είχα μόνο σκόρπια διηγήματα σε ανθολογίες και 2 βιβλία- του Αίολου αν θυμάμαι καλά.
Σχόλιο by helion — 10/2/2009 @ 12:11 μμ
Second-hand Hodgson με λίγα δολάρια + μεταφορικά εδώ. Η Wikipedia έχει όλα του τα έργα, διάλεξε ποια σου λείπουν και όρμα στο ψαχνό. Μου έχουν πει ότι το The Night Land είναι υπεραριστούργημα και πεθαίνω να το διαβάσω.
Πολύ καλά θυμάσαι, o Αίολος έχει βγάλει τις Βάρκες και το Σπίτι (και παλιότερα η Ωρόρα). Κάποια σκόρπια διηγήματά του έχω κι εγώ από δω κι από κει, σε ανθολογίες του Πανώριου, του Μπαλάνου ή κάτι τέτοιο. Ό,τι πιο απογειωτικό έχω διαβάσει ποτέ μου (μετά τα ποιήματα του Τηλέμαχου Χυτήρη, φυσικά).
Σχόλιο by Elias — 10/2/2009 @ 4:26 μμ
Το Night Land, με όλες τις αφέλειες της ατελούς επιστήμης των αρχών του 20ου, έχει μια παράξενα υποβλητική πένθιμη ατμόσφαιρα. Τι φαντασία.
Η ποίηση του Τηλέμαχου δεν ξέρω πως να είναι – και δεν θα αποτολμούσα έτσι επιπόλαια την ανάγνωση των Μεγάλων Παλαιών Παπανδρεϊκών χωρίς τα κατάλληλα προστατευτικά μαντζούνια.
Σχόλιο by helion — 10/2/2009 @ 5:16 μμ
α, και για τα βιβλία, όχι, προσπαθώ να συμπληρώσω αυτή τη σειρα, 3 από τον εκδότη, ένα από άμαζον, το τέταρτο το είχα αναζητήσει και στο abebooks αλλά μια καλή κόπια βγαίνει πολύ ακριβή – θα περιμένω επανέκδοση. Θενκς :)
Σχόλιο by helion — 10/2/2009 @ 5:21 μμ
Κάποιος πρέπει να εξαφανίσει από προσώπου Γης το Public – δεν έχει ποτέ αυτό που θέλεις και παράλληλα πάντα φεύγεις από εκεί φορτωμένος με κάτι άλλο (The House on the Borderland 8,20 ευρώ). Αν κάτι ερεβώδες βαράει τα παράθυρά σου κάνοντας “τεκελί-λι” τη νύχτα μάλλον δεν θα μου έχει αρέσει…
Σχόλιο by Rakasha — 10/2/2009 @ 10:57 μμ
Ωχ, ανησύχησα τώρα, θα προτιμούσα να ξεκινήσεις με το Night Lands. Πάντως, όσο κάνεις τα πρώτα βήματα στην άκρη της αβύσσου εγώ θα βυθίζομαι στο Drood του Νταν Σίμμονς που μόλις κατέφθασε. Αφηγητής ο Ουίλκι Κόλλινς, ήρωας ο Ντίκενς, λονδρέζικα καταγώγια, σέχτες, όπιο και λάκκοι με ασβέστη, κατάλληλοι προς διάλυση ποιός ξέρει τι είδους οργανικών υλών. Υπέροχα :)
Σχόλιο by helion — 10/2/2009 @ 11:17 μμ