do the hustle
Το να εγκαταλείπεις το νησί καλοκαιριάτικα ταξιδεύοντας κόντρα στα εισερχόμενα μπουλούκια δεν είναι ιδιοτροπία, είναι αναγκαίος ξενιτεμός. Δεν αντέχεις εδώ, παρεκτός και αν έχεις ανάγκη στενής, ιδρωμένης και ξέπνοης ανθρώπινης επαφής στα καντούνια με τον συνάνθρωπό σου. Καλύτερο το στρίμωγμα στις παλιές πόλεις των άλλων, που ενέχει και τη χαρά του κατακτητή.
15 ημέρες στον αντίποδα, με ρακές, πανηγύρια, κάθε λογής πιτάκια, μαντινάδες, μαλεβιζιώτες, μονές με παραδείσιους κήπους. Επίσης πιστόλια, τουφέκια, τον Πασχάλη, καλάσνικωφ (με αυτήν ακριβώς την κλιμάκωση), εκλείψεις, μουσεία, γαμοπίλαφα, στάκα, θάλασσα, ξεραϊλα και πέτρα, πέτρα και πέτρα. Ωραία ήτανε.
Αύριο πρώτη του μήνα. Τα κεφάλια μέσα και do the hustle.
Το βίντεο από την γνωστή αμφιλεγόμενη όσο και θεαματική πρωτοβουλία του Byron Garcia στην φυλακή Cebu στις Φιλιππίνες.
Καλό μήνα λοιπόν. Εκεί που ήμουν εγώ είχε απ τη μια πέτρα-πετρα-πετρα κι απ την άλλη κατάφυτους και βέρυ σέξυ λόφους και λοφίσκους. Και φέτος είχα τοκ-τοκ στην εξώπορτα και να σου η γειτόνισσα πότε μ’ ένα βουναλάκι ντολμαδάκια, πότε με γεμιστά, πότε με φάβα και κουκιά και ένα προστακτικό: “μπούκωσέ τα”. Παχύναμε πάλι.
Σχόλιο by kukuzelis — 1/9/2008 @ 7:08 πμ
Ντολμαδάκια! Ντολμαδάκια και κολοκυθοανθούς και χανιώτικες τούρτες. Τα κάψαμε όλα αυτά τριγυρίζοντας με σαγιονάρες στον μεσημεριανό ντάβανο στην Απτέρα, στην Ίτανο, στην ανηφόρα για το Δικταίο Άντρο, εμείς, τα mad dogs και οι Englishmen όπως λέει και ο Νόελ Κάουαρντ. Και του χρόνου, νάμαστε καλά.
Σχόλιο by helion — 1/9/2008 @ 10:22 πμ
Τί ωραία… Μου θύμησες κάτι εποχές “τότε που ο ήλιος ήταν νέος και οι θάλασσες γεμάτες ψάρια” (δική σου αχτύπητη ατάκα που χρησιμοποιώ και με κοιτούν οι άλλοι με αμήχανη έκπληξη) και συνεχίζω την ατάκα “που υπήρχε η πολυτέλεια της ανηφόρας, κατηφόρας, γύρω γύρω, πέρα δώθε”. Αχ. Δεν βαριέσαι. Καλά να είναι.
Σχόλιο by Valeria — 3/9/2008 @ 2:36 μμ