απ’ όλα πιό πολύ θυμάμαι τις στιγμές που χωρίζαμε. εξπέρ στους αποχαιρετισμούς, στα δραματικά “τέρμα”, στις τελευταίες φονικές ατάκες, στις επεισοδιακές εξόδους, στα ψυχρά τσίου. είδα την ερώτηση αυτή χτες και βραχυκύκλωσα – δεν θα ήξερα τι να απαντήσω.

Φωτό picturesofwalls

είμαι κατά, όπως οφείλω ως συνειδητοποιημένη τέτοια, αλλά παρελάσαμε και σήμερα. μπάντες, παιδολόι, ο γνωστός σκύλος έκανε δύο φορές το γύρο της πλατείας συνοδεύοντας κάθε φορά και διαφορετικό άγημα. ακριβώς όπως και η μεγάλη μου που πρόλαβε να αλλάξει ρούχα και να συμμετάσχει δύο φορές. φωνές στους γνωστούς που παρέλαυναν, ο πυροσβέστης με το σούπερ scifi κράνος πάνω στο όχημα ήταν φτυστός ο Master Chief του Halo, το κλίμα δεν ξέρω αν ήταν ακριβώς ανυψωτικό του εθνικού ήθους ή ιδιαίτερα χρήσιμο ως μιλιταριστική άσκηση, πάντως όταν βγήκαν και οι μαζορέτες έκανε σε πάρτυ σίγουρα.

δεν έχω αποσαφηνίσει τι διαβρωτικό έχει το νησί, αλλά δεν καταφέρνει να στήσει μια ορθά βλοσυρή εθνική εορτή. δόξα σοι.

Ιστορίες που δεν μπορούν να ειπωθούν, επειδή δεν αξίζει τον κόπο ή είναι πολύ προσωπικές ή δεν ξέρουμε πως να τις αρχίσουμε, ή ακόμη επειδή δεν ήρθε απλά η ώρα τους. Τις ζούμε, τις συλλέγουμε ασυναίσθητα, μερικές τις ξεχνάμε πεισματικά.
Μέχρι που μια νύχτα η θάλασσα των ονείρων σου ξεβράζει απρόσμενα ένα παράξενο ζώο, έναν άνθρωπο, θύμα άγνωστης υποβρύχιας διαμάχης. Και εξετάζοντας το εύρημά σου, αρχίζεις να θυμάσαι.

Εικόνα: Παρέμβαση σε Ernst Haeckel, Kunstformen der Natur 1899-1904

Μήνυμα προς απαισιόδοξους, από το νεοαποκτηθέν pop sci βιβλίο του Bill Bryson, A Short History of Nearly Everything – ως τώρα απολαυστικό:

Consider the fact that for 3.8 billion years, a period of time older than the Earth’s mountains and rivers and oceans, every one of your forebears on both sides has been attractive enough to find a mate, healthy enough to reproduce, and sufficiently blessed by fate and circumstances to live long enough to do so. Not one of your pertinent ancestors was squashed, devoured, drowned, starved, stranded, stuck fast, untimely wounded or otherwise deflected from its life’s quest of delivering a tiny charge of genetic material to the right partner at the right moment to perpetuate the only possible sequence of hereditary combinations that could result – eventually, astoundingly, and all too briefly – in you.

σκαλίζοντας, γέλασα με το παλαιότερο ποστ του Λοξία για τις κυπριακές βιτρίνες. να συνεισφέρω αυτό, από την περσινή μου επίσκεψη εκείθε. στην αρχή ενθουσιάστηκα – κοίτα, λέω, κούκλες με ρεαλιστικές αναλογίες σε βιτρίνα, ουάου. μετά κατάλαβα

παρεμπιπτόντως, ο εικονιζόμενος πάππους τις κοίταζε καχύποπτα κάνα πεντάλεπτο πηγαίνοντας μπρος-πίσω