ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα; μπα
είμαι κατά, όπως οφείλω ως συνειδητοποιημένη τέτοια, αλλά παρελάσαμε και σήμερα. μπάντες, παιδολόι, ο γνωστός σκύλος έκανε δύο φορές το γύρο της πλατείας συνοδεύοντας κάθε φορά και διαφορετικό άγημα. ακριβώς όπως και η μεγάλη μου που πρόλαβε να αλλάξει ρούχα και να συμμετάσχει δύο φορές. φωνές στους γνωστούς που παρέλαυναν, ο πυροσβέστης με το σούπερ scifi κράνος πάνω στο όχημα ήταν φτυστός ο Master Chief του Halo, το κλίμα δεν ξέρω αν ήταν ακριβώς ανυψωτικό του εθνικού ήθους ή ιδιαίτερα χρήσιμο ως μιλιταριστική άσκηση, πάντως όταν βγήκαν και οι μαζορέτες έκανε σε πάρτυ σίγουρα.
δεν έχω αποσαφηνίσει τι διαβρωτικό έχει το νησί, αλλά δεν καταφέρνει να στήσει μια ορθά βλοσυρή εθνική εορτή. δόξα σοι.
Ε, τέτοια που είναι η Σχερία, όλο τόπια και χορούς και “δροσερά κορίτσια” (που έλεγε κι ο Δαλιανίδης): πού χώρος για βλοσυρά φρονήματα;
Σχόλιο by Sraosha — 27/3/2005 @ 7:48 μμ
Simple, you are civic nationalists there, not ethnic like the rest of the motherland :P
Σχόλιο by Sympathy_FTD — 27/3/2005 @ 11:20 μμ
Touché, Sympathy.
Sraosha, για κάποιο λόγο ξαφνικά θέλω απεγνωσμένα να μάθω τι απέγινε η Νάντια Φοντάνα. Ξες τίποτα;
Σχόλιο by helion — 28/3/2005 @ 5:56 μμ
Εε, όχι. Μάλλον έπαψε να είναι δροσερή. Θα σε γελάσω.
Σχόλιο by Sraosha — 29/3/2005 @ 7:09 μμ
Το προσπάθησαν κάτι παλικάρια παλιότερα, πάντως· είναι ένας από τους λόγους που με κάνει να χαίρομαι που σπάνια πατάω πια εκεί, αν και μου λείπουν καναδυό φιλαράκια.
Σχόλιο by Ο Λύκος της Στέππας — 31/3/2005 @ 4:31 πμ
Α, ναι, τα αστροπελέκια μας. Έχουμε να τους ακούσουμε χρόνια. Παράξενος λόγος πάντως για να μην πατάς, δεν έχω την αίσθηση ότι αντιπροσώπευε ποτέ ιδιαίτερα το νησί ο σιόρ καταδρομεύς.
Σχόλιο by helion — 31/3/2005 @ 6:10 μμ
Το ομολογώ: σάρκασα, απλώς. Οι λόγοι έχουν περισσότερο να κάνουν με επιλογές ζωής–όσο μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί τέτοιες εκφράσεις χωρίς να κινδυνεύει να γελοιοποιηθεί. Εξ ανάγκης, πάντως, επιστρέφω περίπου μια φορά το χρόνο στον τόπο όπου μεγάλωσα, με τον προσδιορισμό του ξένου. [Αχμ. Συγγνώμη για το προσωπικό και εκτός θέματος παραλήρημα.]
Όσο για τα «αστροπελέκια», υπήρξαν ορατή έκφανση και πιθανώς, δεν είμαι και τόσο σίγουρος τώρα τελευταία, κύκνειο άσμα ενός κλίματος και μιας εποχής, που ίσως τη θυμάσαι. Προσωπικά μου τη θυμίζουν κάτι λεξικά του παππού μου με σφραγίδες φυλακών· ένα αγγλικό του Divry’s [έκδοση ’52 αν δεν κάνω λάθος] πρέπει να είχε μία από εκείνο το ευαγές ίδρυμα πλάι στο τρίτο γυμνάσιο. Κρυπτική η αναφορά, το παραδέχομαι, ελπίζω ότι με εννοείς.
Σχόλιο by Ο Λύκος της Στέππας — 31/3/2005 @ 6:36 μμ
“τόπος” και “μνήμη”, βαρύς συνδυασμός λέξεων που από την επανάληψη δεκαετιών κατάντησαν αφόρητα κενός λόγος. Αποφεύγοντάς τες, με θράσος θα πω ότι σε εννοώ, και πως έχω και δικό μου παράδειγμα εδώ, παππούς included.
Χρειάστηκε να με κλωτσήσω για να αποφασίσω να ξαναπάω. Πιθανώς το μόνο αντίδοτο (αν σε ενδιαφέρει, βέβαια) να είναι το να επιστρέφεις και να κατασκευάζεις νέες αναμνήσεις. Ξέρω γω; Θα δείξει :)
Σχόλιο by helion — 31/3/2005 @ 9:57 μμ
http://www.enet.gr/online/online_text?dt=09/10/2005&c=113&id=35517504
Σχόλιο by onoufrios — 10/10/2005 @ 4:22 μμ