Σόρυ, και άλλη αστροφυσική.

Δεν θα σνομπάρω ξανά τους ηξτρημσπορτάδες στα ντοκυμανταίρ (με προφορά αλά Νάκυ Αγάθου), αφού ο Garrett Lisi, σέρφερ εκπρόσωπός τους, κατάφερε ανάμεσα σε μπόντζα και άλμα να συλλάβει μια νέα θεωρία των πάντων.

Τα εξηγεί όλα, λεει, και ως έξτρα μπόνους η θεωρία του είναι και μινιμαλιστικά απλή, όχι σαν αυτή την κομψή περιπλοκάδα με τις υπερχορδές που φαινόταν φύκια για μεταξωτές κορδέλες από τα 100 πάρσεκ. Φαντάζομαι απλή άμα έχεις 2-3 phd, γιατί προσωπικά παρέμεινα στη φυσική επιπέδου μήλο που πέφτει στο κεφάλι του επιστήμονα που μετά λεει πράγματα όπως Εύρηκα ή όλε ή χα! Από την αρχή της απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ και πέρα εγκατέλειψα κάθε προσπάθεια να παριστάνω πως κατανοώ οτιδήποτε, παρά τις εκδόσεις του Κάτοπτρου που στοιβάζονται στο κομοδίνο. Για να μη μιλήσω για τις δυνητικά νεκροζώντανες γατούλες του Schrödinger, στάνταρ ιδέα θολωμένου übergeek.

Δίπλα κει που διάβαζα λοιπόν για τον surfer dude με άποψη, ανακάλυψα πως λόγω της καταραμένης απροσδιοριστίας ή της γάτας, την έκαναν τη ζημιά. Το σύμπαν θα λήξει λίγο νωρίτερα απ’ ότι σχεδιαζόταν, ακριβώς επειδή το παρατηρούμε, φαντάζομαι είτε από ντροπή ή επειδή το μάτιασε κάποιος γλαυκόφθαλμος Philosophiæ Doctor.

Συμπέρασμα: πήγαν τζάμπα όλα τα ματόχαντρα σε μέγεθος γαλαξία και νεφελώματος και, επίσης, ισχύει το όταν κοιτάς την άβυσσο σε κοιτάει και αυτή, ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων, και, τελευταίον, σύμφωνα με τη γάτα του τέτοιου, το σύμπαν που κατοικώ δεν θα διέτρεχε κίνδυνο αν δεν είχα διαβάσει το άρθρο – άρα πάλι τα μήντια φταίνε για όλα.

Στην εικόνα το Graph E8, που είναι τρομερά σημαντικό.

Φτηνά τη γλιτώσαμε και πάλι σήμερα, Τρίτη και 13, no less. Αστεροειδής αναγνωρίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα ως απειλή μεγέθους μικρού φορτηγού της Δέλτα που θα περνούσε ξυστά από τη Γη στα 5.600 χλμ, απόσταση πραγματικά ελάχιστη σε αστρονομικά μεγέθη. Σήμανε συναγερμός στους αστρονομικούς κύκλους (με κινηματογραφική δραματικότητα το φαντάζομαι αυτό), το άγνωστο σώμα βαφτίστηκε κάπως ξερά 2007 VN84 και ετοιμάστηκαν τα σχετικά δελτία τύπου. Μέχρι που ο Μοσχοβίτης επιστήμονας Ντένις Ντενισένκο παρατήρησε πως η τροχιά του 2007 VN84 έμοιαζε με την προσχεδιασμένη τροχιά του δορυφόρου Rosetta της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Εταιρείας, που είχε εκτοξευτεί το 2004. Και πράγματι.

Το Rosetta θα χρησιμοποιήσει σήμερα την έλξη της γης για δεύτερη φορά, προκειμένου να επιταχυνθεί για το δεκάχρονο ταξίδι του προς τον κομήτη Churyumov-Gerasimenko .

Αφήνοντας κατά μέρος την εμπιστοσύνη των επιστημόνων στην ακρίβεια μιας τροχιάς που θα χρησιμοποιήσει τη Γη συνολικά τρεις φορές ως σφεντόνα, από το όλο θέμα μου μένει και μένα η ένδειξη ασυνεννοησίας μιας επιστημονικής κοινότητας που την φαντάζεται κανείς πραγματικά πλανητικά connected. Μπα.

Για τόσους απογοητεύθηκαν, υπάρχει πάντα ο διαβόητος Άποφις, που επιστρέφει δριμύτερος τον Απρίλη του 2036, πάλι 13 του μήνα. Πέφτει Κυριακή όμως, και δε λέει.

Εικόνα από εδώ

Δεν μπορώ να πω πως εμπέδωσα το Τόκυο, αλλά το συμπάθησα έτσι και αλλιώς. Τα δυτικά ρούχα και η τεχνολογία σε κάνουν αρχικά να πιστέψεις πως έχεις να κάνεις με κάτι οικείο, αλλά το μαζικό σύμπλεγμα Πήτερ Παν, το ιδιότυπο, ευγενικά κλειστό, οργανωμένο και ενίοτε αφελές ταυτόχρονα σε μπερδεύουν αφοπλιστικά. Πρέπει να ξαναπάω.

Αντί περιγραφής οι βιαστικές φωτό, που εμφανίζονται με κλικ και ξανακλείνουν με τον ίδιο τρόπο, σκριπτ θέλοντος. Σε αυτή τη χώρα, όπου όλα είναι σε αέναη κίνηση, ευχήθηκα να υπήρχε πλέον η εμφυτευμένη μηχανή στο μάτι, τύπου τέρμινεητορ – η μικρή δεν τα βγάζει πέρα πάντα, και η μεγάλη θέλει δύναμη, χάρη και ταχύτητα gunslinger.

Μετά από σθεναρή αντίσταση πολλών ετών ζήτησα πιστωτική κάρτα, καταγοητευμένη από το “Incubus” του Leslie Stevens. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να αποκτήσω την ασπρόμαυρη μπεργκμανότροπη ταινία τρόμου, όπου πρωταγωνιστεί ο “Captain Kirk” William Shatner ερμηνεύοντας το ρόλο του – όπως όλοι οι συντελεστές – σε άπταιστη Εσπεράντο.

Το Incubus είναι μια όχι μόνο για τους παραπάνω λόγους καταραμένη ταινία – είχε θεωρηθεί χαμένη από τον ίδιο τον δημιουργό της, μέχρι που μια κόπια βρέθηκε στην παρισινή Cinémathèque Française. Εκ των ηθοποιών, ο ίδιος ο δαίμων Milos Milos (εκ του Μιλόσεβιτς), αυτοκτόνησε το 1966, αφού δολοφόνησε την εν διαστάσει σύζυγο του Μίκυ Ρούνεϊ, ενώ κατά το ίδιο έτος αυτοκτόνησε επίσης η Ann Atmar, που είχε τον ρόλο της άτυχης αδελφής του Shatner. Ωστόσο δεν ίσχυσε για όλους τους συντελεστές η γρουσουζιά εκείνη τη χρονιά: ο ίδιος ο Shatner βρήκε στο Σταρ Τρεκ το ρόλο που θα τον καθιέρωνε, και ο κινηματογραφιστής Conrad Hall προτάθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του για το Όσκαρ, βραβείο που θα κέρδιζε 3 φορές στο μέλλον.

Ο βυθός δεν είναι προφανές μέρος για επικοινωνία, παρά με τον εαυτό σου. Παρακάμπτοντας το αξίωμα αυτό, διασκεδάζω την ανία της παραλίας αφήνοντας σύμβολα κοπιαστικά γραμμένα με μεγάλες λευκές πέτρες στα άπατα, ελπίζοντας να εκπλήξω κανέναν συνάδελφο μασκοφόρο κολυμβητή. Δύσκολη δουλειά, ε, πίνεις πολύ νερό.

Τα ποντισμένα γλυπτά του Jason Taylor μου μεταδίδουν δέος, αίσθηση μυστηρίου, χαρά και μοναξιά ταυτόχρονα. Κάτι που δεν πολυκατάφερε ο Hirst με την bling κάρα του.

Μαμα, ο Δαμιανός πάλι κλέβει ιδέες

Και τώρα, παγιδευμένη στο Νησί Του Πάσχα, εγκλωβισμένη μέσα στην πυκνή ανθρωποθάλασσα της οποίας η βουή δεν θα με αφήσει να συγκινηθώ με το Caldae Lacrimae της φιλαρμονικής των διακοσίων πενήντα πνευστών, σηκώνω τα μάτια πάνω από τα καλοχτενισμένα κεφάλια και τα λάβαρα του Επιταφίου για να χαρώ κλεφτά ένα άχρονο κλισέ.

Wish you were here. Καλή Ανάσταση σε όλους, με αγάπη και χαρά

Άσε λίγο τα σουντόκου και τους Κώδικες Ντα Βίντσι παράμερα. Ιδού ελεύθερο πεδίο δόξης.

Το χειρόγραφο Voynich είναι ένα κρυπτογραφημένο κείμενο περίπου 230 σελίδων, που μοιάζει με επιστημονικό ή αλχημιστικό εγχειρίδιο. Η πρώτη του εμφάνιση χρονολογείται κατά τα τέλη του 16ου αιώνα, όταν αγοράστηκε από τον εκκεντρικό αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Rudolf II – ενδιαφέρουσα περίπτωση ο ίδιος, άρχοντας μονήρης, δύστροπος αλλά εξαιρετικά φιλεπιστήμων, συλλέκτης νάνων, γιγάντων, πετρωμάτων, διάσημων αστρονόμων και λοιπών curiosae.
Πιθανώς ο άγνωστος πωλητής του χειρογράφου να ευθύνεται για τη φήμη πως αποτελεί έργο του Ρογήρου Βάκωνα (του Doctor Mirabilis φιλόσοφου του 13ου αιώνα με τη γνωστή εκτίμηση προς τη στεγανογραφία), γεγονός που θα ανέβαζε πολύ την αξία του. Πραγματικά, το βιβλίο πληρώθηκε αδρά από τον Αψβούργο μονάρχη, ωστόσο σήμερα ακόμη δεν είναι αποσαφηνισμένη η ακριβής ηλικία και η προέλευσή του.

Πρόκειται για σαγηνευτικό γρίφο. Το χειρόγραφο Voynich είναι καθαρογραμμένο σε μια γλώσσα αινιγματική, χωρίς σημεία στίξης και που δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε άλλη γνωστή γραφή. Είναι πλούσια (αν και με κάπως βιαστικό χέρι) ιστορημένο με βοτανικές και αστρονομικές εικονογραφήσεις – βέβαια τα φυτά δεν αναγνωρίζονται και οι αστερισμοί είναι άγνωστοι στην επιστήμη, τουλάχιστον από την δική μας ex Terra οπτική γωνία. Πιο οικείο θέαμα αντίθετα αποτελούν οι πολλές χαριτόβρυτες γυμνές κυρίες, αν παραβλέψει κανείς πως οι υδραυλικές εγκαταστάσεις στις οποίες αγεληδόν λούζονται είναι κάπως παράδοξες.

Ο έμπορος σπάνιων βιβλίων Wilfrid Voynich ανακάλυψε το ομώνυμο χειρόγραφο το 1912, ξεχασμένο στη βιβλιοθήκη της βίλας Mondragone στο Φρασκάτι της Ιταλίας. Σήμερα βρίσκεται στην Βιβλιοθήκη Σπάνιων Βιβλίων και Χειρόγραφων Beinecke στο πανεπιστήμιο του Yale, και παρά τις επίμονες επί σχεδόν έναν αιώνα προσπάθειες κορυφαίων ειδικών και ερασιτεχνών της αποκρυπτογράφησης, παραμένει ερμητικά ακατανόητο.

Ο καθένας μπορεί να αποπειραθεί να το ερμηνεύσει, με πιθανώς μυθική ανταμοιβή: ανάλογα με τις επιθυμίες του ερευνητή το κομψό αυτό βιβλίο ίσως κρύβει την τεχνογνωσία για τη μετατροπή του μόλυβδου σε χρυσό, το ελιξίριο της νιότης, τις οδηγίες ορθής χρήσης του Γκράαλ ή, πιο πεζά, μια καλοπροαίρετη προσπάθεια μεταγραφής ασιατικής γλώσσας.

Ενδέχεται βέβαια η αποτυχία αποκρυπτογράφησης να οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως βαθύ νόημα πίσω από τα όμορφα γράμματα της περγαμηνής, και το Voynich να είναι μία από τις ευφυέστερες και μακροβιότερες απάτες στην ανθρώπινη ιστορία – εκδοχή που για κάποιο λόγο προτιμώ >:}.

Μάλλον βρίσκω πλέον πιο γοητευτική την ανθρώπινη μπαγαμποντιά από τα Μεγάλα Μυστήρια.

Και, μιλώντας για αποκρυπτογραφήσεις, γυρίσατε χώρες και χώρες και ιδού! Τα φοντς που τόσον καιρό έλειπαν από τον υπολογιστή σας, η Γραμμική Β.
Προσοχή μόνο στη χρήση (ανέκδοτο μέσω εδώ ).