Incubi & alibi
Μετά από σθεναρή αντίσταση πολλών ετών ζήτησα πιστωτική κάρτα, καταγοητευμένη από το “Incubus” του Leslie Stevens. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να αποκτήσω την ασπρόμαυρη μπεργκμανότροπη ταινία τρόμου, όπου πρωταγωνιστεί ο “Captain Kirk” William Shatner ερμηνεύοντας το ρόλο του – όπως όλοι οι συντελεστές – σε άπταιστη Εσπεράντο.
Το Incubus είναι μια όχι μόνο για τους παραπάνω λόγους καταραμένη ταινία – είχε θεωρηθεί χαμένη από τον ίδιο τον δημιουργό της, μέχρι που μια κόπια βρέθηκε στην παρισινή Cinémathèque Française. Εκ των ηθοποιών, ο ίδιος ο δαίμων Milos Milos (εκ του Μιλόσεβιτς), αυτοκτόνησε το 1966, αφού δολοφόνησε την εν διαστάσει σύζυγο του Μίκυ Ρούνεϊ, ενώ κατά το ίδιο έτος αυτοκτόνησε επίσης η Ann Atmar, που είχε τον ρόλο της άτυχης αδελφής του Shatner. Ωστόσο δεν ίσχυσε για όλους τους συντελεστές η γρουσουζιά εκείνη τη χρονιά: ο ίδιος ο Shatner βρήκε στο Σταρ Τρεκ το ρόλο που θα τον καθιέρωνε, και ο κινηματογραφιστής Conrad Hall προτάθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του για το Όσκαρ, βραβείο που θα κέρδιζε 3 φορές στο μέλλον.
Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως ένας τόσο οφφ σκοπός (εσπεράντο;) αγιάζει ηθικά την οικειοθελή ένταξη στα βαμπιρικά τραπεζικά αποθέματα και τη φημολογούμενη μετέπειτα παντοτινή εξάρτηση από το πλαστικό χρήμα. Αν δεν φτάσει η δικαιολογία, χμ. Think shoes.
Εκτός απ’ την εξάρτηση είναι και το φακέλλωμα στις βάσεις δεδομένων των πολυεθνικών και της νέας τάξης πραγμάτων (αν και το ντεμπούτο σου με τη συγκεκριμένη ταινία και τα πεδιλάκια θα τους αποπροσανατολίσει).Επίσης κάτι φημολογείται και για το σφράγισμα του αντίχριστου.
Έχεις ακούσει τον Leonard Nimoy να τραγουδάει το Lost in the Stars του Weil?
Σχόλιο by alberich — 4/8/2007 @ 11:43 πμ
Χασάπη, στο καλύτερο το έκοψες (φίου). Για κάτι ποιήματα ήξερα και φωτογραφίες. Η αποκάλυψη αυτής της πλευράς του Σποκ αφάνισε μια από τις φαντασιώσεις μου. Αν τύχει και βρεις τπτ με τον Καρλ Σάγκαν να τραγουδάει: δεν θέλω να το ξέρω. Κανόνισε. :)ρ
Ολιγοήμερο διάλειμμα για μπάνια. :}
Σχόλιο by helion — 5/8/2007 @ 1:25 πμ
Μια χαρά το λέεο άνθρωπος.Εγώ νόμιζα ότι θα ενίσχυε τη φαντασίωση.
Σχόλιο by alberich — 7/8/2007 @ 9:57 μμ
Αχχχχ ακούμε τους “Αλιείς Μαργαριταριών” και έχει ανοίξει η καρδούλα μας.
Σχόλιο by Αθήναιος — 10/8/2007 @ 6:38 μμ
Ναι, είναι οφίσιαλ. Εθιστική η χρήση τους. Την έβγαλα γιατί ήταν προσφορά λέει, τσάμπα, τσάμπα δεν πληρώνεις τίποτα, άστηνε να την έχεις και ας μην την χρησιμοποιείς, να κάνω και γω την πώληση κυρία μου σας παρακαλώ. Έ, άντε.
Και στην αρχή πλήρωνα τηλεφωνικές και ιντερνετικές παραγγελίες – η δική μου δικαιολογία “που να κάθομαι τώρα στην ουρά στο ταμιευτήριο”. Και τώρα που έληξε τον περασμένο μήνα, σιχτιρίζω την τράπεζα που δεν έστειλε εγκαίρως την επόμενη, γιατί μου λείπει αυτή η ασφάλεια του “πάω-στα-μαγαζιά-στις-εκπτώσεις-και-δεν-κρατάω-χιλιάδες-ευρά”
και του “ωστόσο – άμα – δω – ΤΟ – παπούτσι – χτυπάω – χωρίς – έλεος – αφού – την – έχω – μαζί – μου”. Πάντως, το λουμπούτιν αν δεν το δοκιμάσεις μπορεί και να σε χτυπάει (που λέω και στο παιδί).
Και, ε, μια και την έχεις τώρα, κάνε μια βόλτα από το ebay. Θα βρεις υλικό για χιλιάδες σκέψεις (όπως πχ αυτές που προέκυψαν όταν είδα να πωλείται ανθρώπινος εγκέφαλος σε βάζο φορμόλης – λέει τώρα). Και μπορεί όπως θα σαι εκεί να βρεις τίποτα βιβλία για σταυροβελονιά και να τα παραγγείλεις από την πολιτεία της Αλαμπάμπα να έρθουν τσουπ στην πόρτα σου (και να είναι σαβούρες), μάντεψε ποιος.
Φιλιά.
Σχόλιο by Valeria — 14/8/2007 @ 6:56 πμ
Έλειψα ολίγον :)
Νομίζω μας διακατέχει μια απόλυτος σύμπνοια σε ότι αφορά στους στόχους μας, ω ναι.
Ενστερνίζομαι πάραυτα την συμβουλή για τα Louboutin.
***
Σχόλιο by helion — 29/8/2007 @ 11:58 μμ