I can taste the tin of the sky — the real tin thing.
Winter dawn is the color of metal,
The trees stiffen into place like burnt nerves.

δεν είναι ολονών τα μάτια στραμμένα στις βιτρίνες αυτές τις μέρες. δυο άντρες στην προβλήτα κοιτούν ίσως τη θάλασσα, ίσως την πατρίδα τους απέναντι, ίσως το πλαστικό μπουκάλι που χορεύει πάνω στο κρύο κύμα.

(Στίχοι από το Waking in Winter της Σύλβια Πλαθ)

Δεν αισθάνομαι ικανή να σχολιάσω δημόσια τα καθημερινά, το κάνουν άλλοι αυτό, εύγλωττα και εύστοχα.
Ούτε τώρα θα καταπιαστώ με κάνα μείζον θέμα, μόνο με μια πιθανώς ελάσσονα η ακόμη και παρωχημένης ευαισθησίας γκρίνια.

Σπάνια παρακολουθώ τηλεόραση, όχι από κάποιου εναλλακτικού τύπου σνομπαρία αλλά επειδή συνήθως με κάνει είτε να βαριέμαι ή και να εκνευρίζομαι. Ίσως και να φταίει ένα αίσθημα αποξένωσης και απομονωτισμού – εδώ στην επαρχία ελάχιστα ομφαλοσκοπικά του αθηναϊκού κράτους μας αγγίζουν. Έτυχε να αρρωστήσω και να ανοίξω την τηλεόραση, να επιβεβαιώσω το κλισέ περί ασθενών και συνταξιούχων ως πρωινών τηλεθεατών, ανήμερα το πρωί της λεωφορειοπειρατείας. Λαχείο. Το γνωστό ακινητοποιημένο λεωφορείο, παράθυρα, τηλεφωνικές συνδέσεις.

Πρώτα έπεσα πάνω στο μεγαλοδημοσιογράφο να συνομιλεί με τρελαμένη από ανησυχία γυναίκα, που τον παρακαλούσε να κάνει κάτι, να επέμβει, να σώσει το παιδί της. Ποιόν ικέτευε; Το δημοσιογράφο. Μάλιστα. Φυσικά και του “λειτουργού” ούτε του πέρασε από το μυαλό να βάλει τον εαυτό του στην θέση του, να φέρει τις αρμοδιότητές του στα πραγματικά τους μέτρα. Θα ζητάω πολλά. Θάναι λογικό στη χώρα όπου κάθε παράβαση και ενόχληση μπορεί να καταλήξει σε ένα “θα φέρω τον Τριανταφυλλόπουλο” εκ μέρους του αδικημένου, σκέφτομαι. Αλλάζω κανάλι.

Δημοσιογραφικό δίδυμο αλλού, ελέω κινητού Στέλλας, συζητούν με τον Πειρατή. Ύφος προσαρμοσμένο στην περίσταση, ηρέμησε ρε φίλε, ναι, τι θες, να τα πούμε στην αστυνομία. Έμπειροι και προπαντώς πανέτοιμοι διαπραγματευτές, οι δημοσιογράφοι, αναλαμβάνουν την ευθύνη να συνομιλήσουν ανεξέλεγκτα με οπλισμένο άνθρωπο που δεν ξέρουν σε τι κατάσταση βρίσκεται. Κάπως μούρθε. Την ξανάκλεισα και το γύρισα στο ραδιόφωνο, κρατικό κανάλι, πείτε με μούχλα.

Την άλλη μέρα διάβασα συγχαρητήρια για τον υπεύθυνο τρόπο που τα ΜΜΕ χειρίστηκαν την κατάσταση. Εγώ πάλι δεν μπορώ να αποδεχτώ πως είναι αυτονόητη αρμοδιότητα των δημοσιογράφων οτιδήποτε άλλο πέρα από την ενημέρωση. Ε, είμαι παράξενη, τελείωσε.

			αν δεν πνίγεσαι στη βουή των πραγμάτων, είναι ένα διάστημα το χειμώνα, όπου όλα αργούν. σάμπως να μειώνεται η γωνιακή ταχύτητα της γης, κάποιο μηχανικό Bεεμώθ να ασθμαίνει προς το πέρας των εργασιών του, το εκκρεμές φτάνει στο απόγειο και σου φαίνεται πως ακους το χρόνο να βραδύνεται. στάση. αναμονή. στο προσωπικό screensaver του καθενός παίζει η αγωνία του: ανία. προσδοκία. αλλού, εικόνες από έναν άταφο έρωτα, replay, ξανά, ξανά. σαν πρωτόπειρος θεατής, περιμένω την έκβαση, αγκαλιά με τον δικό μου δηκτικό οικείο δαίμονα.

Εικόνα: Leonardo, Lady with Ermine

			Βίβλος των Κριτών Κεφάλαιο ΙΒ … 4. Συνεκέντρωσεν ο Ιεφθάε όλους τους άνδρας της χώρας Γαλαάδ, επολέμησεν εναντίον της φυλής Εφραίμ και ο στρατός των Γαλααδιτών ενίκησε τους άνδρας της φυλής Εφραίμ οι οποίοι κομπάζοντες έλεγαν: «Πρόσφυγες της φυλής Εφραίμ είσθε σεις οι Γαλααδίται, οι οποίοι κατοικείτε μεταξύ των φυλών Εφραίμ και Μανασσή.» 5. Οι άνδρες Γαλααδ, μετα την νίκην των κατέλαβαν εγκαίρως τας διαβάσεις του Ιορδάνου, αι οποίαι έφερον προς την χώραν Εφραίμ. Οι άνδρες της φυλής Εφραίμ, οι διασωθέντες κατά την μάχην ήλθον εις τας διαβάσεις αυτάς, δια να περάσουν εις την χώραν των και είπαν εις τους φρουρούντας Γαλααδίτας «αφήστε μας να περάσωμεν». Οι Γαλααδίται ερωτούσαν τον καθένα τους˙«μήπως είσαι Εφραθίτης;» Εκείνος απαντούσε˙«όχι». 6. Οι Γαλααδίται έλεγον εις αυτόν˙«ειπέ την λέξιν: Σχιββώλεθ» και εκείνος έλεγον «Σιββώλεθ»˙ διότι δεν την επρόφερεν ορθώς. Έτσι οι φρουροί Γαλααδίται συνελάμβανον τον κάθε Εφραιμίτην και τον εφόνευον εις τα περάσματα αυτά του Ιορδάνου. Κατά τον πόλεμον εκείνον εφονεύθησαν σαράντα δυο χιλιάδες Εφραιμίται.

Χάριν αντιπαραβολής : Ένα Shibboleth του εικοστού αιώνα:
Τον Οκτώβρη του 1937, χιλιάδες Αϊτινοί εκτελέστηκαν και οι σωροί τους πετάχτηκαν στον Ατλαντικό, μετά από διαταγή του δομικικανού δικτάτορα Ραφαέλ Τρουίγιο. Όταν δημιουργήθηκε το σύνορο μεταξύ των δύο χωρών, οι Αϊτινοί έγιναν «ξένοι», ενώ πολλοί απ’ αυτούς είχαν περάσει στη Δομινικανή Δημοκρατία προ δεκαετίας προκειμένου να εργαστούν στις φυτείες ζαχαροκάλαμου. Κατά την περίοδο της οικονομικής ύφεσης οι εργάτες μετατράπηκαν στη συνείδηση των Δομινικανών σε ανεπιθύμητους επισκέπτες. Οι παρακρατικοί του Τρουίγιο ξεκίνησαν οργανωμένα πογκρόμ. Συγκεντρώσαν τους Αϊτινούς με πρόφαση την απέλαση, και προχώρησαν σε μαζικη σφαγή χιλιάδων ανθρώπων.
Κριτήριο διαχωρισμού εκτός από το μελαμψό του δέρματος, ένα γλωσσικό κλειδί, ένα shibboleth, η λέξη «μαϊντανος» στα ισπανικά. Η μοίρα του τρομοκρατημένου θύματος εξαρτώνταν από την ορθή προφορά της απάντησης. Η κρεολική γλώσσα των Αϊτινών δεν μπορούσε να εκφέρει την τρίλλια του ρ της ισπανικής λέξης perejil, πρόδιδε την καταγωγή και καταδίκαζε σε θάνατο.

Εικόνα: Pieter Bruegel the Elder, Little Tower of Babel, circa 1563

πλησιάζει το ηλιοστάσιο.
ελπίζουμε να γυρίσει και αυτή τη φορά. μας λείπουν φωτομονάδες

μικρότερο από html μεγαλύτερο από μικρότερο από head μεγαλύτερο από μικρότερο από meta http παύλα equiv ίσον εισαγωγικά content μείον type εισαγωγικά content ίσον εισαγωγικά text slash html ερωτηματικό charset ίσον iso παύλα 8 8 5 9 παύλα 1 εισαγωγικά μεγαλύτερο από μικρότερο από title μεγαλύτερο από untitled document μικρότερο από slash title μεγαλύτερο από μικρότερο από style type ίσον εισαγωγικά text slash css εισαγωγικά μεγαλύτερο από μικρότερο από θαυμαστικό μείον μείον body κόμμα td κόμμα th ανοικτή αγκυλωτή παρένθεση font μείον family άνω και κάτω τελεία Verdana κόμμα Arial κόμμα Helvetica κόμμα sans μείον serif ερωτηματικό color άνω και κάτω τελεία δίεση F F F F F F ερωτηματικό κλειστή αγκυλωτή παρένθεση body ανοικτή αγκυλωτή παρένθεση background μείον color άνω και κάτω τελεία δίεση 0 0 0 0 0 0 ερωτηματικό κλειστή αγκυλωτή παρένθεση μείον μείον μεγαλύτερο από μικρότερο από slash style μεγαλύτερο από μικρότερο από slash head μεγαλύτερο από μικρότερο από body μεγαλύτερο από μικρότερο από p μεγαλύτερο από συμπλεκτικό nbsp ερωτηματικό μικρότερο από slash p μεγαλύτερο από μικρότερο από p μεγαλύτερο από συμπλεκτικό nbsp ερωτηματικό μικρότερο από slash p μεγαλύτερο από μικρότερο από p μεγαλύτερο από i miss you μικρότερο από br μεγαλύτερο από hide me μικρότερο από slash p μεγαλύτερο από μικρότερο από slash body μεγαλύτερο από μικρότερο από slash html μεγαλύτερο από

Λέω πως φτιάχνω πράγματα για μένα. Το αισθάνομαι αδυναμία να παραδεχτώ οτιδήποτε διαφορετικό, λες και ο αυτισμός είναι θετική αξία, ενώ το να απευθύνεσαι κάπου αποτελεί γυναικεία ανεπάρκεια. Το Waltz του Craig Armstrong, το τραγούδι αυτών των ημερών με την γερμανική html που κυριολεκτικά ξενίζει, μου θύμισε πως ό,τι κάνω ενδόμυχα έχει αποδέκτη.

Μερικές φορές ο κόσμος περνάει από δίπλα χωρίς άγγιγμα, όμορφος και σιωπηλός. Κουράστηκα σήμερα.

Where the cars go by,
All the day and night,
Why don’t you say,
What’s so wrong tonight?

Pray for me,
Praying for the light,
Baby baby,
Let’s go out tonight.

Craig Armstrong – Let’s go out tonight