Ιστορίες που δεν μπορούν να ειπωθούν, επειδή δεν αξίζει τον κόπο ή είναι πολύ προσωπικές ή δεν ξέρουμε πως να τις αρχίσουμε, ή ακόμη επειδή δεν ήρθε απλά η ώρα τους. Τις ζούμε, τις συλλέγουμε ασυναίσθητα, μερικές τις ξεχνάμε πεισματικά.
Μέχρι που μια νύχτα η θάλασσα των ονείρων σου ξεβράζει απρόσμενα ένα παράξενο ζώο, έναν άνθρωπο, θύμα άγνωστης υποβρύχιας διαμάχης. Και εξετάζοντας το εύρημά σου, αρχίζεις να θυμάσαι.

Εικόνα: Παρέμβαση σε Ernst Haeckel, Kunstformen der Natur 1899-1904

Μήνυμα προς απαισιόδοξους, από το νεοαποκτηθέν pop sci βιβλίο του Bill Bryson, A Short History of Nearly Everything – ως τώρα απολαυστικό:

Consider the fact that for 3.8 billion years, a period of time older than the Earth’s mountains and rivers and oceans, every one of your forebears on both sides has been attractive enough to find a mate, healthy enough to reproduce, and sufficiently blessed by fate and circumstances to live long enough to do so. Not one of your pertinent ancestors was squashed, devoured, drowned, starved, stranded, stuck fast, untimely wounded or otherwise deflected from its life’s quest of delivering a tiny charge of genetic material to the right partner at the right moment to perpetuate the only possible sequence of hereditary combinations that could result – eventually, astoundingly, and all too briefly – in you.

			αν δεν πνίγεσαι στη βουή των πραγμάτων, είναι ένα διάστημα το χειμώνα, όπου όλα αργούν. σάμπως να μειώνεται η γωνιακή ταχύτητα της γης, κάποιο μηχανικό Bεεμώθ να ασθμαίνει προς το πέρας των εργασιών του, το εκκρεμές φτάνει στο απόγειο και σου φαίνεται πως ακους το χρόνο να βραδύνεται. στάση. αναμονή. στο προσωπικό screensaver του καθενός παίζει η αγωνία του: ανία. προσδοκία. αλλού, εικόνες από έναν άταφο έρωτα, replay, ξανά, ξανά. σαν πρωτόπειρος θεατής, περιμένω την έκβαση, αγκαλιά με τον δικό μου δηκτικό οικείο δαίμονα.

Εικόνα: Leonardo, Lady with Ermine

μικρότερο από html μεγαλύτερο από μικρότερο από head μεγαλύτερο από μικρότερο από meta http παύλα equiv ίσον εισαγωγικά content μείον type εισαγωγικά content ίσον εισαγωγικά text slash html ερωτηματικό charset ίσον iso παύλα 8 8 5 9 παύλα 1 εισαγωγικά μεγαλύτερο από μικρότερο από title μεγαλύτερο από untitled document μικρότερο από slash title μεγαλύτερο από μικρότερο από style type ίσον εισαγωγικά text slash css εισαγωγικά μεγαλύτερο από μικρότερο από θαυμαστικό μείον μείον body κόμμα td κόμμα th ανοικτή αγκυλωτή παρένθεση font μείον family άνω και κάτω τελεία Verdana κόμμα Arial κόμμα Helvetica κόμμα sans μείον serif ερωτηματικό color άνω και κάτω τελεία δίεση F F F F F F ερωτηματικό κλειστή αγκυλωτή παρένθεση body ανοικτή αγκυλωτή παρένθεση background μείον color άνω και κάτω τελεία δίεση 0 0 0 0 0 0 ερωτηματικό κλειστή αγκυλωτή παρένθεση μείον μείον μεγαλύτερο από μικρότερο από slash style μεγαλύτερο από μικρότερο από slash head μεγαλύτερο από μικρότερο από body μεγαλύτερο από μικρότερο από p μεγαλύτερο από συμπλεκτικό nbsp ερωτηματικό μικρότερο από slash p μεγαλύτερο από μικρότερο από p μεγαλύτερο από συμπλεκτικό nbsp ερωτηματικό μικρότερο από slash p μεγαλύτερο από μικρότερο από p μεγαλύτερο από i miss you μικρότερο από br μεγαλύτερο από hide me μικρότερο από slash p μεγαλύτερο από μικρότερο από slash body μεγαλύτερο από μικρότερο από slash html μεγαλύτερο από

Λέω πως φτιάχνω πράγματα για μένα. Το αισθάνομαι αδυναμία να παραδεχτώ οτιδήποτε διαφορετικό, λες και ο αυτισμός είναι θετική αξία, ενώ το να απευθύνεσαι κάπου αποτελεί γυναικεία ανεπάρκεια. Το Waltz του Craig Armstrong, το τραγούδι αυτών των ημερών με την γερμανική html που κυριολεκτικά ξενίζει, μου θύμισε πως ό,τι κάνω ενδόμυχα έχει αποδέκτη.

i jumped in the river and what did I see?
black-eyed angels swimming with me
a moon full of stars and astral cars
all the figures i used to see
all my lovers were there with me
all my past and futures
and we all went to heaven in a little row boat

there was nothing to fear and nothing to doubt

(Radiohead, Pyramid Song)

απλός θρησκευτικός ύμνος για τον άθεο τον χειμώνα.

			Η γνώση βαθαίνει την ομορφιά σε σημείο οδυνηρό. Όχι πως χρειάζεται να ξέρεις από Σεγκεριανή ανάλυση (;) για να συγκινηθείς από την Pavane του Faure. Δεν χρειάζεται η ψυχολογια για να θαυμάσεις τις στροφές και την ειρωνία μιας ανθρώπινης πορείας. Παρομοίως, δεν είναι αναγκαίοι οι αριθμοί Fibonacci, η χρυσή τομή ή η γνώση του αλγόριθμου κατασκευής του για να νιώσεις την ελικτή τελειότητα του κοχλία. Είναι που αφήνει το κυνικό μυαλό μας άναυδο η διαπίστωση πως μερικά πράγματα, όσο και να τα αναλύσεις, παραμένουν απλά έξοχα.

Ακτινογραφία κοχυλιού από εδώ.