22/11/2004

Σκοτάδι. Φόρεσα τα ειδικά γυαλιά πάλι

Στο συρτάρι: λάιφ — helion @ 8:49 μμ
   
  το ζωάκι λείπει για δουλειές.  

Η γνώση βαθαίνει την ομορφιά σε σημείο οδυνηρό. Όχι πως χρειάζεται να ξέρεις από Σεγκεριανή ανάλυση (;) για να συγκινηθείς από την Pavane του Faure. Δεν χρειάζεται η ψυχολογια για να θαυμάσεις τις στροφές και την ειρωνία μιας ανθρώπινης πορείας. Παρομοίως, δεν είναι αναγκαίοι οι αριθμοί Fibonacci, η χρυσή τομή ή η γνώση του αλγόριθμου κατασκευής του για να νιώσεις την ελικτή τελειότητα του κοχλία.

Είναι που αφήνει το κυνικό μυαλό μας άναυδο η διαπίστωση πως μερικά πράγματα, όσο και να τα αναλύσεις, παραμένουν απλά έξοχα.

Ακτινογραφία κοχυλιού από εδώ.

5 σχόλια

  1. Η ομορφιά όμως δεν έχει ανάγκη τη γνώση…
    Η γνώση, αντίθετα, αναγκάζεται αρκετές φορές να δημιουργεί ομορφιά…
    (Προσωπική γνώμη, όπως πάντα)

    Υ.γ. Εξαιρετική η ακτινογραφία.

    Σχόλιο by Taflinel — 22/11/2004 @ 11:02 μμ

  2. Πράγματι, μνήμες προαιώνιες, απο τότε που είμασταν τετράποδα πιθήκια, αναβλύζουν… Το κοπάδι, μαγεμένο, χαζεύει την ομορφιά των καταρρακτών του Ζαμπέζι. Τα βράδυα, ο μάγος-πίθηκος ρεμβάζει κυττώντας την απεραντοσύνη του Σύμπαντος… Μια εξαίσια μαϊμουδίτσα μαζεύει μαργαρίτες στο λιβάδι — βρε, μπας και βλέπετε πολλές ταινίες Ντίσνεϋ; τίποτα κατά Λάιον Κινγκ μεριά;; Χωρίς την ελάχιστη Γνώση ότι έστω το “α” είναι διάφορο του “β” και κάποιο απ’αυτά είναι “καλύτερο/ομορφότερο/σπουδαιότερο” κλπ κλπ, τι ομορφιές να έχουμε; Χωρίς ένα Σύστημα Αξιών, έστω απλοϊκότατο, πώς θα εκτιμηθεί, αξιολογηθεί, καταγραφεί και τελικά αναχθεί σε “ύψιστο” οτιδήποτε; Και ποιός/ά θα το σκεφτεί/κάνει αυτό; Αν λείπει το βαρίδι της συλλογικής Γνώσης και όλα τα ίχνη (βαριά ή απαλά) των διδαχών που έχουν εντυπωθεί στο μυαλουδάκι μας (συμπεριλαμβανομένης και της υπόνοιας της ύπαρξης των αριθμών Φιμπονάτσι), πώς θα μορφώσει κανείς άποψη για οτιδήποτε; Αφήστε τον Καντ στην ησυχία του και απολαύστε χωρίς να υπερ-παραμυθιάζεστε: Αν η επόμενη γενιά όλων των ανθρώπων γεννηθεί με τρισαχρωματοψία λ.χ., ποιά θα είναι η σχετική μεταβολή, 50 χρόνια μετά, στην απόλαυση των ηλιοβασιλεμάτων πίσω απ’το Γκραν Κάνυον; Καμία;

    Σχόλιο by dystroποπηgus — 23/11/2004 @ 8:57 πμ

  3. γιου μιςς μάι ποιντ, εξτρεμιστή, αμέσως να με φαπιάσεις. επίσης, η γιαγιά μου λέει πως όποιος δεν γνώρισε τον κο Φιμπονάτσι, δεν είναι αυτόματα πιθήκι.

    Σχόλιο by helion — 23/11/2004 @ 10:35 πμ

  4. aI ndont meess no mbandee. reend mee schlo(w)3r.
    Αλλού βαράω καλέ. Πάντως, σούπερ-μεγαλόκαρδη η γιαγιά σου (και εκ του ασφαλούς, μιας και αυτή προφανώς τον γνώριζε…), εχμ.

    Σχόλιο by dystroποπηgus — 23/11/2004 @ 10:54 πμ

  5. είδες πούμαι ζώον, αν και γω τον έχω ακουστά; :)

    Σχόλιο by helion — 23/11/2004 @ 10:59 πμ

RSS feed για σχόλια σε αυτό το post.

Συγγνώμη, η φόρμα των σχολίων είναι κλειστή σε αυτό το post.

Powered by WordPress