5έντε
Προς φίλους Όνειρο, Schottkey, Rakasha, diafanos: μου έπεσε δύσκολο αυτό το πεντάρι. Γράφω και διαγράφω συνέχεια, όχι για λόγους καλύτερης αυτοπαρουσίασης στους 10 ανθρώπους που θα το δουν, οι περισσότεροι των οποίων με γνωρίζουν έτσι και αλλιώς, αλλά επειδή, κλασικά, κάθε γραμμή με κάνει να αναθεωρώ, να σβήνω και να σβήνω μέχρι να μην μείνει τίποτε. Διέσωσα λάιτ σπαράγματα και πατώ post πριν χαθούν και αυτά:
Όλοι έχουμε ένα όνειρο, non? Στα 17 μου ήθελα να γίνω καλλιτέχνης κάποιου εικαστικού είδους. Δεν ήμουν κακή, αλλά ταυτόχρονα ήμουν η πιο αμείλικτη κριτικός των έργων μου, πράγμα αρκετά ευνουχιστικό – ή ίσως και να ήμουν απλώς κότα.
Την εποχή που η ηθική μου ήταν επικά μαυρόασπρη, ήξερα που ανήκω και στο διάολο οι υπόλοιποι. Είναι κάπως αστείο πως τα χρόνια σου αφαιρούν βεβαιότητες. Αν συνεχίσω έτσι, θα εγκαταλείψω τον κόσμο τούτο εξίσου tabula rasa και έκπληκτη όπως γεννήθηκα.
Προς μεγάλη μου ντροπή θα παρατούσα κάθε λογοτεχνικό αριστούργημα για να διαβάσω μια από τις φτηνές scifi ανθολογίες της Ωρόρα επί Μπαλάνου.
Είμαι πολύ καλή στη σκοποβολή. Το χρεώνω στο ότι έλκω την καταγωγή μου από τους πλέον φιλειρηνικούς λαούς της Ευρώπης (Γερμανία και Σερβία). Μόνη σατανική μετάλλαξη το ότι με αηδιάζουν τα πυροβόλα όπλα.
On a lighter note, ιδού o ιδανικός μου άντρας: με iq 300, ειρωνικά ανασηκωμένο φρύδι, αντικολλητικό συναισθηματικό κόσμο χωρίς να ανησυχείς μήπως απασχολείται με άλλες και ευλύγιστα δάκτυλα. Fascinating.
Σκυτάλη στους Sraosha, mor (εμφανίσου), Αlberich (αν δεν τα έχει δηλώσει και ξεκρεμάσει ήδη πριν από ημέρες, δεν τον προλαβαίνω, μα το θεό), στην Aeon και στον Ανατομία.
Φίου. Πάει και αυτό :)
Fascinating indeed, and worth the wait.
Σχόλιο by Oneiros — 24/2/2007 @ 3:03 πμ
Τι. Πάλι άργησα ε; Αφ΄ενός έψαχνα στα κορνιζάδικα, αφ ετέρου προσπαθούσα να θυμηθώ τι μάρκα ήταν το πρώτο κομπ που άγγιξα. Kινδύνευα να απαντήσω κάνεναν ENIAC ή τπτ εξίσου εξευτελιστικό, οπότε στράφηκα σε άλλα topics :P
Σχόλιο by helion — 24/2/2007 @ 11:35 πμ
Χεχε, διπλή τάπα, υποκλίνομαι :-)
Η mor που χάθηκε;
Σχόλιο by Oneiros — 24/2/2007 @ 1:21 μμ
Να δοκιμάσεις τοξοβολία.Ωραίες οι κορνίζες.Όντως είχα βάλει τα 5 μου και σου είχα κάνει και πάσσα.
Σχόλιο by alberich — 24/2/2007 @ 7:12 μμ
@Όνειρος – δεν ήταν τάπα, σερβίς ήταν καλέ. Η mor είναι μια χαρά – ιδιωτεύει εκτός νετ για λίγο ή for good, θα δείξει.
@alberich, με αγχώνεις. Θα ξαναβάλω τον rss reader μόνο και μόνο για την πάρτη σου.
Σχόλιο by helion — 24/2/2007 @ 10:31 μμ
Α) Το να απεχθάνεσαι κάτι για το οποίο έχεις ταλέντο δεν συνιστά αδικία προς τον εαυτό σου; (Εξαιρείται το ταλέντο για δολοφονίες). Και γιατί ειδικά τα πυροβόλα; Θα μπορούσες να πετάς μαχαίρια.
Β) Είναι παράξενο πώς η εξαφάνιση της καθαρεύουσας έφερε μια ασυνείδητη τάση για (ψευδο)καθαρευουσιάνικους τύπους. “Μα τω Θεώ”; “Μα τη πίστει μου” να ανακράξω; Ή μήπως να πω πως ανακέκραξα;
Γ) Εξαίρετες κορνίζες.
Τελικό συμπέρασμα: κοίταξε να έρθεις στην προπόνηση. Θα διαπρέψεις ΚΑΙ εκεί.
Σχόλιο by b.e. — 24/2/2007 @ 11:15 μμ
α.) Όπα, ο Πρωταθλητής. Εξηγούμαι, ή προσπαθώ: Αυτό που μου αρέσει, είναι η σκοποβολή. Τα πυροβόλα μυρίζουν μέταλλο, λάδι, κάπως μηχανή και σου βαραίνουν νεκρά στο χέρι με το σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκαν (συγγνώμη για το βαρύγδουπο, μου βγαίνει αβίαστα). Τα μαχαίρια από την άλλη μου θυμίζουν απλώς καρπούζια τον Αύγουστο.
β.) Ευχαριστώ για τη διόρθωση. Όντως, τη βάρβαρη που χαίρεται να παίζει με τη γλώσσα σας την χαρακτηρίζει μια ασυνείδητη ροπή προς την ψευδοκαθαρεύουσα. Δυστυχώς στα μπαρόκ παλάτια μου στην άμμο υπεισέρχεται που και που κάποια φιοριτούρα στρεβλή και παφ, πάρτον κάτω τον πυργίσκο.
Όχι πως πτοούμαι, mind you. Θα έλεγα πως λατρεύω τα ελληνικά αν δεν ανησυχούσα αόριστα πως μπορεί να κατηγορηθώ για ψωνισμένο εθνικισμό και ας είμαι αλλοδαπή. Θα ρωτήσω τον ινστρούχτορά μου και θα επανέλθω. >:}
Btw, ένας πολύ αγαπητός καθηγητής στο παν/μιο ξεχώριζε αμέσως τα γραπτά μου επειδή γέμιζα τα κείμενά μου με περιττά ωμέγα – τα έβρισκα πολύ ωραία και κατάλληλα για όλες σχεδόν τις λέξεις. Δυστυχώς σ’ εκείνον έφερναν Χριστιανοπουλικούς συσχετισμούς, μαζί με τα αντίστοιχα σχόλια, και η ντροπή με έκανε πολύ σύντομα να τα μαζέψω.
Σχόλιο by helion — 25/2/2007 @ 12:37 πμ
Φιου?!?! Νομίζεις πως τελείωσες; Το ποστ σου, και ιδίως ο Μιστερ Σποκ, συζητείται ήδη εν Αθήναις…
Σχόλιο by dystropoppygus — 26/2/2007 @ 6:30 μμ
Σχόλιο by helion — 26/2/2007 @ 10:43 μμ
Μην καταργείτε την υπογεγραμμένη, ειδικά κάτω από το ωμέγα; :)
Δεν ήξερα ότι είσαι κι εσύ Σέρβα αδελφή μου, γι’αυτό σε συμπάθησα αμέσως με το που σε γνώρισα -λέμε τώρα.
Κι εσένα ο Σποκ σου άρεσε; Illogical! Πολλά τα κοινά και σ’έχει φοβηθεί το μάτι μου.
Ευχαριστώ για την πρόσκληση, την είδα πρόσφατα, είχα ανταποδώσει πριν έρθω καταδώ.
φιλιάάάάά
Σχόλιο by Aeon_Flux — 27/2/2007 @ 6:59 πμ
Σούπερ τα πέντε σου, κούκλα* Αν θυμάμαι καλά, με το που γνωριστήκαμε τραβήξαμε και έναν ξεγυρισμένο καυγά. Έτσι είναι οι ρομαντικές κομεντί, πρώτα έχει το σκριπτ τη Μεγάλη Παρεξήγηση και έπονται τα μέλια ;) Στα κοινά των αναμνήσεων βάλε και κάτι χρόνια σε μίαν Alfa (όχι GTV, Sprint Quadrifoglio Verde), την προκαταλυτική εποχή όταν οι μηχανές των αυτοκινήτων είχαν διακριτό και αναγνωρίσιμο ήχο.
Σχόλιο by helion — 1/3/2007 @ 6:35 μμ