Harder, better, faster, stronger
Η παραπάνω ηρεμία είναι απατηλότατη. Ο δρόμος περπατιέται μέσα σε έναν αυτιστικό κόσμο μουσικής 140-150 bpm και αδρεναλινών σε berserker mode. Προτάσεις για πλέυλιστ δεκτές, έχω λιώσει τους Daft Punk και συμπέρασμα δεν έχω βγάλει ακόμη.
Αχ, τι μου θυμήσατε…
ατέλειωτους περιπάτους στον κόλπο της Γαρίτσας.
Πέντε χρόνια φοιτητής στην Κέρκυρα….
Σχόλιο by Σπιτόγατος — 2/4/2006 @ 5:24 μμ
Σου στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς από τη λεωφόρο bypass, στην οποία βρέθηκα να περιπλανιέμαι -στα 200 bpm με τσιγάρο- μετά από αυτό το ποστ.
Στο μεταξύ κατέβηκε -επί τούτου- κάτι που λέγεται “The Ultimate Workout Megamix 2006”, αλλά τελικά για αηδία πρόκειται.
Σχόλιο by alberich — 2/4/2006 @ 9:19 μμ
Εδώ όλα είναι σιωπηλά και χαμηλόφωνα. Από τα περαστικά αμάξια αντιλαλεί μπάνγκρα και Πέγκυ Ζήνα.
Σχόλιο by Sraosha — 2/4/2006 @ 9:44 μμ
Εγώ σε δίνη, ακούω το ίδιο τραγούδι συνέχεια.
Ωραία ερημιά και ωραία ώρα.Μιλάει η φωτογραφία!
Σχόλιο by onoufrios — 3/4/2006 @ 9:30 πμ
θα ήταν πιο άβολο το περπάτημα με λακούβες νερού μετά το σημερινό ψιλόβροχο χωρίς playlist και με τακούνια; Αυτό ίσως σε ανακουφήσει από την λούπα
Σχόλιο by ελένη — 3/4/2006 @ 10:10 πμ
@Σπίτογατος: έτσι, όλοι εδώ, είτε από σπουδές, είτε από σχολική εκδρομή
@Αλβερίχιος: όπως είπαμε, δεν φτάνει το workout beat στην τεμπέλα που βρίσκει κάτι το ασαφώς αναξιοπρεπές σε κάθε δραστηριότητα που προκαλεί εφίδρωση (οκ, σχεδόν κάθε). Ο ρυθμός πρέπει να φέρει και κάποιου είδους ιδεολογικό μήνυμα, στιλ manic street preachers, ή ειρωνία, όπως το τραγούδι του τίτλου του ποστ των Daft Punk, για να διατηρηθεί ένα μέτρο επαναστατικής κοσμιότητας. Σε αυτό το πλαίσιο ζητώ συνδρομή :}
@Σραόσα: το φαινόμενο αυτό είναι από τα πράγματα που ενώνουν το πανελλήνιο, όσο οι απόηχοι ιαχών από τις τηλεοράσεις την ώρα του Μεγάλου Αγώνα
@Ονούφριος: Το μπλογκ τι το έκανες. Σήκωσέ το. Εγώ λινκ δεν αλλάζω
@Ελένη: Σε αντίθεση με τον γνωστό τίτλο, τελευταία τα τακούνια τα φορώ το πρωί και τις αερόσολες αποβραδύς. Respect, πάντως από τη συνάδελφο high heel afficionada.
Σχόλιο by helion — 3/4/2006 @ 10:59 πμ
…4, 5, 6, 7, 8…
χάρι απ, μπιφόρ έμι σταρτς γέλινγκ. εντ κιπ γουόκινγκ :*
Σχόλιο by mor — 3/4/2006 @ 2:49 μμ
morολέ. τέστραν σε λίγο :*
Σχόλιο by helion — 3/4/2006 @ 7:54 μμ
Hmm, can’t think of the reason but as soon as i saw the pic my mind went straight to the industrial riffs of Bowie’s “Little Wonder”:)
Σχόλιο by Sympathy_FTD — 3/4/2006 @ 10:34 μμ
@Sympathy for the devil: το κατέβασα. Ήδη είχα καλή εμπειρία με το Heroes και το Speed of Life – πιο βόλτα όμως, ε.
@Μορ: sup. Το Destroy everything you touch έχει τέλειο ρυθμό και mood, με το Teen Angst πετάς.
Σχόλιο by helion — 4/4/2006 @ 9:36 πμ
Πάντως ο δρόμος είναι τόσο όμορφος που δεν μπορεί παρά να γεννήσει την επιθυμία για έγκλημα. Εγώ τουλάχιστον θα φόνευα ευχαρίστως πάνω στον συγκεκριμένο δρόμο.
Άλλωστε οι περισσότεροι φόνοι δεν έχουν παρά χωροταξικά αίτια. (βλ. και “Δολοφονία ως μία εκ των Καλών Τεχνών” – μόνο σε ένα βικτωριανό Λονδίνο θα μπορούσε να σφάζει τόσο υπέροχα ο κ. Ουίλιαμς, σε οποιαδήποτε άλλη πόλη θα έμενε άνεργος).
Σχόλιο by un certain plume — 4/4/2006 @ 7:30 μμ
Ma Certain Plume, μου φαίνεται πως μπερδεύετε τη φοβία με την επιθυμία, mon cher. Θα ήθελα και τη γνώμη σας όσον αφορά στο πρόσφατο περιστατικό της οδού Καρνεάδου, πάντως – αν ισχύουν τα χωροταξικά σας αίτια καταλήγουμε στο σοσιαλίζον συμπέρασμα πως όλοι το ίδιο είμαστε, λαός και Κολωνάκι.
Σχόλιο by helion — 5/4/2006 @ 8:19 πμ
Μου διαφεύγει το πρόσφατο περιστατικό της οδού Καρνεάδου :(
Πάντως τα χωροταξικά μου αίτια μην τα παίρνετε και πολύ στα σοβαρά -άλλωστε ποτέ δεν πίστεψα ούτε στα αίτια ούτε στη χωροταξία. Ήταν παραπροϊόντα της σύγχυσής μου ανάμεσα σε φοβία και επιθυμία, που πολύ ορθά επισημάνατε.
Σχόλιο by un certain plume — 6/4/2006 @ 12:24 πμ
Ό,τι και να ήταν φίλτατε plume, με κάνατε χτες και αγγελοκρούστηκα αγρίως όταν γύρισα απότομα να δώ ποιά σκιά έτρεχε προς το μέρος μου – για να ανακαλύψω πως ήταν άλλη μια δική μου κάτω από τα διασταυρούμενα φώτα.
Σχόλιο by helion — 7/4/2006 @ 7:03 μμ
Ευχές για καλήν Ανάσταση (για τα κανάτια δε μιλάω — σίγουρα ξέρετε να τα αποφεύγετε!)
Σχόλιο by Mirandolina — 17/4/2006 @ 1:58 μμ
Συνήθως τα αποφεύγω συντασσόμενη με τους θύτες, συμμετέχοντας στη ρίψη, μια στρατηγική οπωσδήποτε ασφαλέστερη.
Καλή Ανάσταση Μιραντολίνα :)
Σχόλιο by helion — 18/4/2006 @ 10:41 πμ
Αυτά τα χορταράκια βρίσκονται σήμερα ακόμα εκεί.
Λίγες είναι οι μέρες τους, πάντως, αν σταθεροποιηθεί ο καιρός.
Τότε, πιά, θα πρέπει να ξαναγράψετε κατιτίς.
Σχόλιο by onoufrios — 4/5/2006 @ 2:10 μμ
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να ξαναγράψεις, να ανοίξει το μάτι μας λιγάκι.
Να επισημάνω εδώ πως όλοι ανακάλυψαν τον Banksy αφότου ποστάρησες γι’ αυτόν; Να αναπαραγάγω το κακεντρεχές (αλλά τόσο μα τόσο αληθινό) σχόλιο του Rakasha πως από έχουμε γεμίσει μυθιστορήματα που μάταια προσπαθούν να αναπαραγάγουν την εμπειρία και την αίσθηση ‘Ασάρωτος Οίκος’;
Μπα, όχι, δε θα πω τίποτε από αυτά — αφού ξέρω πως έτσι κι αλλιώς θα ξαναγράψεις σύντομα. Άλλωστε, όπως είναι και το μόττο μου, cunctando regitur mundus.
Φιλιά.
Σχόλιο by Sraosha — 4/5/2006 @ 9:32 μμ
Hello! Great Site! A bit on the pre-Easterish side though :p Free Sympathy_FTD ringtones!
Σχόλιο by Sympathy_FTD — 7/5/2006 @ 11:27 μμ
Ελπίζω τα post που εγκυμονείτε τόσο καιρό να είναι τουλάχιστον ο Αντίχριστος.
Σχόλιο by diafanos — 8/5/2006 @ 11:57 πμ
Χουμ, γλυκύ μου έαρ. Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα χτύπησαν με τη μορφή της ακηδίας. Εν τω μεταξύ οι μέρες έφυγαν, ξανάλλαξα αμάρτημα, η διάθεση έφτιαξε, πήγα ταξιδάκι, γύρισα.
@ Ονούφριε αρνησίμπλογκε: δεν δέχομαι πειράγματα από εξωμότες :p
@ Σραόσα, όπως πάντα με σκλαβώνετε με την υπερεκτίμησή σας :*
@ Σύμπαθυ: αν προσέξατε, σκούπισα. :}
Σου αφιερώνω το Masquerade του Χατσατουριάν σε ρινγκτόουν, γκροτέσκο κάτω από τη ζάχαρη άχνη, όπως οι χοροί του 19ου που στοιχειώνεις. Χρόνια πολλά σου @->->–
@ diafanos: *LOLOLO*
Σχόλιο by helion — 9/5/2006 @ 12:45 πμ