fugit
Παίρνουμε φόρα και κυλιόμαστε με τη Φρα πάνω στο πάπλωμα. Το πρόσωπο της είναι ακόμη χλωμό, αλλά ο πυρετός έχει πέσει και τα γελάκια της ξεπετιόνται κόκκινα. O απογευματινός ήλιος χορεύει τη σκόνη που ξεσηκώνεται και αιωρείται δίνοντας διάσταση στον διάφανο αέρα που μας τριγυρίζει, φωτίζει λοξά τον λεπτό της σβέρκο, τις σκούρες κοντές μπούκλες.
Ψευτοπαλεύουμε, μου επιτίθεται κατά μέτωπο, τη γαργαλάω στα πλευρά ενώ συγκρατούμαι από ενδόμυχο φόβο μην και την πονέσω με την αγριάδα μου, η Φρα γελάει γαργαριστά. Μετά από λίγο οι ιαχές κοπάζουν, ανάσκελα και πλάι-πλάι κοιτάμε το ταβάνι. “Μαμα, δε θέλω να περνάει ο χρόνος”.
Μέσα στη διαύγεια της στιγμής, η φράση της με μαχαιρώνει
Εύλογη απαίτηση, τα παιδιά ξέρουν ακριβώς τι είναι σημαντικό και δε φοβούνται να το ζητήσουν. Εγώ έλεγα στη δικιά μου μάνα ότι η ζωή είναι άδικα μικρή (και το τεκμηρίωνα) όταν ήμουν 5 :-p
Σχόλιο by Oneiros — 14/2/2006 @ 3:23 μμ
το έλεγε ο Σαββόπουλος στο “τι έπαιξα στο Λαύριο” – έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.
έχει και γενέθλια σήμερα το σκαζμένο :)
Σχόλιο by helion — 15/2/2006 @ 1:39 μμ
Να τη χαίρεσαι!
Σχόλιο by Thomas — 15/2/2006 @ 4:31 μμ
Ωπ!Χρόνια της πολλά!
Σχόλιο by alberich — 15/2/2006 @ 10:10 μμ
Ο χρόνος περνά, για να μπορείς να επαίρεσαι οτι εχεις ένα παιδί που σου δίνει πληρωμένες απαντήσεις.Οπότε το μόνο που
μπορούμε να κάνουμε είναι να του ευχηθούμε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Σχόλιο by VASILIA — 16/2/2006 @ 12:54 πμ
@Thomas & alberich: ευχ, ευχ, tripleευχ :)
@Λίλα: !!!
αχός βαρύς ακούγεται
φούρνων που εγκρεμίσαν
η Λίλα στο διαδίκτυο
έμπηκε και λυγίσαν.
ολέ σου, μικρή :)
Σχόλιο by helion — 16/2/2006 @ 10:13 πμ
Έτσι είναι. (γαμώτη μου)
ΥΓ: μου θύμισε κάτι από “Μαμά” – Μ.Καραπάνου
Σχόλιο by "Anonymous" — 20/2/2006 @ 11:59 πμ
Amazing…
Εγώ για να το πω αυτό έπρεπε να γίνω 18…
Σχόλιο by The Passenger — 13/3/2006 @ 12:13 μμ