kindergarden zen
Χτες η καλοκαιρινή γιορτή που σηματοδότησε το τέλος του νηπιαγωγείου για τη Φ. Τριγύριζα τους χώρους που πέρασε δυόμιση χρόνια δημιουργικά, ελεύθερα, εκεί που είχε περάσει εξ ίσου ωραία και το άλλο, το μεγάλο μου Φι. Είτε η ίωση είτε ο φόβος για την κρεατομηχανή του δημοτικού, την αδιαφορία, την ανία, τα κακά βιβλία, με έκανε να μελαγχολήσω. Αλλά, όπως ήξερε να απαγγείλλει και κάθε αποφοιτάκι
το σπιτάκι λέει μείνε
το δρομάκι λέει φύγε
είναι όμορφα να μείνω
μα ήρθε η ώρα πια να φύγω
“Η ζωή είναι δρόμος” και “ο καθένας έχει την ευθύνη των αποσκευών του”…
Πολύ φιλοσοφημένα και τα δύο… Θα το καταλάβουν στην πορεία τα μικρούλια
Και τι ωραία ζωγραφιά!
Σχόλιο by Σοφία( Avanti) — 26/6/2005 @ 3:35 μμ
“Να φυγω να παω που; Να μεινω να κανω τι;” Δεν ειναι φυσικα το ιδιο διλημμα με αυτο των παιδιων, για τα παιδια μονο μπροστα υπαρχει. Να το χαιρεσαι νοικοκυρουλα το πιτσιρικι σου….
Σχόλιο by poimin — 27/6/2005 @ 10:57 μμ