Σε αντίστιξη προς τον taflinel, που κοιτά από τα παράθυρα του χειμώνα με καρδιά κλίβανο, αυτός ο αίλουρος, στομωμένος από τον εγκλεισμό, δεν βλέπει πλέον πουθενά.

			Der Panther Im Jardin des Plantes, Paris Sein Blick ist vom Vorübergehn der Stäbe so müd geworden, dass er nichts mehr hält. Ihm ist, als ob es tausend Stäbe gäbe und hinter tausend Stäben keine Welt. Der weiche Gang geschmeidig starker Schritte, der sich im allerkleinsten Kreise dreht, ist wie ein Tanz von Kraft um eine Mitte, in der betäubt ein grosser Wille steht. Nur manchmal schiebt der Vorhang der Pupille sich lautlos auf–. Dann geht ein Bild hinein, geht durch der Glieder angespannte Stille– und hört im Herzen auf zu sein.

Ο Πάνθηρας
Jardin des Plantes, Paris

Το βλέμμα του από των σίδερων το πέρασμα
Τόσο απόκαμε που τίποτε πιά δεν κρατεί.
Λες και υπάρχουν σίδερα χίλια θαρρεί
Και πίσω από χίλια σίδερα κόσμος κανένας.

Των λυγερά ισχυρών βημάτων η απαλή περπατησιά
Που σε μικρότατο κύκλο όλο στρέφει
μοιάζει χορός ρωμαλέος γύρω από ένα κέντρο
όπου μια δυνατή θέληση σε νάρκη στέκει.

Μόνο κάποτε το παραπέτασμα της κόρης
σηκώνεται βουβά – τότε μια εικόνα εισχωρεί ,
Περνά απ’ των μελών την τεταμένη τη σιγή –
Και στην καρδιά μέσα τελειώνει.

To ποίημα είναι του Rainer Maria Rilke, η αδόκιμη μετάφραση δική μου, με σκέτη πληροφοριακή πέρι του περιεχομένου χρηστικότητα.