θεός + μήνις
Διαβάζω για το πως προσπαθούν να συμβιβάσουν οι θρησκείες του κόσμου την εκάστοτε πίστη τους με την πρόσφατη φυσική καταστροφή. Αμφιβολίες, αμηχανία, παραίτηση στη σκοτεινή θεϊκή βούληση, στη θεομηνία. Ακούγοντας τυχαία σήμερα τον Τσάμικο του Χατζιδάκι – “κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός, και δραγουμάνος του ο λαός” – με εξέγειρε το αφελές του στίχου. Τι σόι κρίση, τι σόι αφέντης είναι αυτός, τι έννοιες ακατανόητες διερμηνεύει ο δραγουμάνος;
Είναι βράδυ στην Ελλάδα, και ο εντόπιος ραδιομαραθώνιος έως τώρα συγκέντρωσε 7.000.000 €. Ο κόσμος ανταποκρίνεται και δίνει.
Συνειδητοποίησα πως αν ο λαός ειναι δραγουμάνος, είναι η μοναδική φορά που χάρηκα τόσο μια μετάφραση – αυθαίρετη διασκευή.
*και συ μην είσαι καρμίρης, λέμε. δώσε και σώσε, είναι λυτρωτικό
**και μια κακία: ξέρω, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και pecunia non olet και όλα αυτά. σε μια περίπτωση όμως, ακούγοντας τα ονόματα στον κατάλογο των μέγιστων συνεισφορών, σκέφτεσαι πως μερικά χρήματα χρειάζονται ένα τσουνάμι για να ξεπλυθούν >:)
Δώσαμε, δώσαμε. Σώσαμε?
Σχόλιο by dystroποπηgus — 4/1/2005 @ 9:49 μμ
δικαιολογημένη αμφιβολία, φυσικά χωρίς απάντηση. στέλνουμε ό,τι μπορούμε από το πιο διαφανές κανάλι και έχουμε το νου μας. δεν τελειώσαμε επειδή δώσαμε :p
Σχόλιο by helion — 4/1/2005 @ 10:46 μμ
Τίποτα δεν ξεπλένεται με τις δωρεές, και σίγουρα όχι η συνείδηση. Είναι, απλά, το ελάχιστο μέτρο πρώτης γραμμής για τον περιορισμό των άμεσων συνεπειών της καταστροφής. Για μιά καταστροφή τέτοιου μεγέθους, μου είναι αδιανόητο να μην θελήσει έστω να προσφέρει κάποια βοήθεια όποιος έχει τη δυνατότητα, και στην προκειμένη περίπτωση μέσω του τηλεμαραθώνιου, μπορεί να συμμετάσχει οποιοσδήποτε (κινητό και 1 Ευρώ στην τσέπη έχει σχεδόν κάθε Έλληνας). Τα υπόλοιπα είναι θέμα μακρόχρονης στρατηγικής και διαχείρισης, κάτι για το οποίο δεν φημίζεται το ανθρώπινο γένος, αλλά ίσως μάθουμε κάτι απ’ αυτό το συμβάν. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Σχόλιο by Oneiros — 5/1/2005 @ 3:15 πμ
Είναι πολύ ενδιαφέρον το θέμα με τις θρησκείες. Και δεν θα έπρεπε να αναδεικνύεται τώρα με αυτό που συνέβη μαζικά, γιατί μικρές τραγωδίες συμβαίνουν χιλιάδες καθημερινά στον πλανήτη. Ομως ίσως είναι λίγο άσχετο να χάνεις ή να βρίσκεις πίστη μέσα από ένα τέτοιο περιστατικό. Ολες οι θρησκείες, πάνω-κάτω, αυτό που λένε είναι ότι στη γη βρισκόμαστε για να περάσουμε μια σειρά από ατελείωτες δοκιμασίες και να αναπτυχθούμε πνευματικά και όχι για να βρισκόμαστε προστατευμένοι κάτω από το χέρι Του “Θεού”. Τώρα το αν έχουμε αναπτυχθεί πνευματικά, το αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον (για να δώσεις “λογαριασμό”), το αν υπάρχει ή όχι Θεός και το αν οι θρησκείες δημιουργήθηκαν για να υποστηρίξουν κάποιους ηθικούς κώδικες πλαισίωσης των μαζών, είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία.
Σχόλιο by Mandy — 5/1/2005 @ 3:18 μμ
το ακανθώδες και προσωπικό του ζητήματος κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρον το φάσμα των ερμηνειών μέσα από το εκάστοτε θρησκευτικό πρίσμα. όσο για το αν χάνουμε ή βρίσκουμε πίστη (οποιουδήποτε είδους) μέσω καθημερινών βιωμάτων, ατομικών τραγωδιών ή καθημερινών μικρών θαυμάτων (όπως αυτό της παγκόσμιας προθυμίας για βοήθεια) – ελπίζω πως ναι.
Σχόλιο by helion — 5/1/2005 @ 7:18 μμ