Data loss
Ανήμερα 21η Απρίλη ανακάλυψα πως η database μου για κάποιον ανεξήγητο λόγο ξεχαρβαλώθηκε εντελώς και πως το μπλογκ αναδείκνυε μερικά πολύ διακοσμητικά στοιχεία χαλασμένης php. Μετά το restore μερικά ποστ χάθηκαν δια παντός. Αν και μου τα έστειλαν, δεν θα τα ξανακρεμάσω – αν κάτι άξιζε σε αυτά ήταν μερικά σχόλια επισκεπτών, τα οποία όμως χάθηκαν ανεπιστρεπτί • τα ρέστα, δε βαριέσαι. Εδώ ολόκληρη Nasa κατάφερε να χάσει τα πρώτα βήματα του ανθρώπου στο φεγγάρι, όσα τυπώνουμε με inkjet ξεθωριάζουν ραγδαία και κάθε αλλαγή μέσου αποθήκευσης επιφέρει μεγάλες απώλειες δεδομένων που απλώς δεν μεταγράφονται ποτέ. Παρεκτός και αν είναι φυλαγμένα στο Iron Mountain, ή τέλος πάντων το φροντίσεις ενεργά με συχνά μπάκαψ, δεν είναι μόνο τα έπεα, αλλά και τα βίντεα και τα φωτογραφημένα και τα γραπτά πτερόεντα, και δεν manet τίποτα.
Σκεφτόμουν πως, αν τελικά έχανα όλα τα ποστ μου, θα λυπόμουν όχι για αυτό που είναι τα ίδια τα σκόρπια αυτά γραπτά, αλλά για ότι μου θυμίζουν. Α, τα αγαπημένα δεκανίκια της μνήμης. Αρχαία αφορμή γκρίνιας: Εκείνοι που θα τη μάθουν (την γραφή) θα πάψουν να ασκούν τη μνήμη τους και θα γίνουν επιλήσμονες. Θα επαναπαύονται στη γραφή, προκειμένου να ανακαλούν πράγματα διαμέσου εξωτερικών στοιχείων και όχι μέσα από εσωτερικές, δικές τους πηγές. Αυτό που έχεις ανακαλύψει είναι η συνταγή της ανάμνησης και όχι της μνήμης (Πλάτωνα Φαίδρος, απάντηση του Θαμμούζ στον Θευθ, εφευρέτη της γραφής).
Αποσπάσματα από τον Φαίδρο παρεμπιπτόντως έχω δει να χρησιμοποιούνται σε κείμενα σχετικά με την επαπειλούμενη απώλεια της προσωπικής μνήμης και γνώσης λόγω της όλο και συχνότερης και βολικής χρήσης των ηλεκτρονικών βοηθημάτων. Δεν το υποτιμώ ως κίνδυνο, το έχω βιώσει νοσταλγώντας πχ απελπισμένα σε αρχαιολογικό χώρο την πρόσβαση στο Google επειδή δεν μπορούσα, ντροπή!, να θυμηθώ έναν μύθο. Στην αποθήκη ωστόσο προχτές το μυαλό μου απέδειξε πως δεν είναι πάντα έτσι, δίνοντας ένα απίθανο ρεσιτάλ αναπαραγωγής άχρηστης για την επιβίωση καταγεγραμμένης λεπτομέρειας: «Το κόκκινο το φορούσες το 2003 όταν σου είπε πως έχεις παχύνει, αλλά δείχνεις νάις, και μετά φάγαμε. Το μαύρο στο Ντορέ το 2002 με τη Λίλα και την Έφη, όταν συναντήσαμε τον Νόο με τα σανδάλια του. Σε αυτό το παλτό κρύωνες όταν είχες βάλει τα κλάματα το Φλεβάρη πριν 300 χρόνια» Έχω 3 πισί, άπειρα σιντί, φλασάκια, προσφάτως και εξωτερικό δίσκο, λογκς, μπλογκ και ψηφιακές, αλλά λίγη ελεήμονα λησμονιά δε βλέπω να παίζει πριν το Αλτσχάιμερ.
Μα πες το βρε παιδί μου, κι έχω από χτες και κάνω cclean και δώσε cclean, ποιο είναι αυτό το βρωμοκούκι που έχει μπλοκάρει την κάσε μου και βλέπω ένα ποστ από το παρελθόν;;; Πάντως βγήκε κάτι πολύ καλό, πιο καθαρό δίσκο δεν είχα ποτέ μου χαχαχα. Επί της ουσίας, σχόλιο την επόμενη. Αν δεν σε “δω” καλή Ανάσταση σε όποιον τομέα επιθυμείς. Θα σου φέρω, αυτή την φορά, καμια κάρτα της σουομενλίννας, κανα βαζάκι όρεφορς, ή κανα μαλλινάκι από απέναντι. Πάω ανάποδα με τον καιρό, πρέπει να κάνω ψυχανάλυση. Μάκια μάκια.
Σχόλιο by Valeria — 25/4/2008 @ 2:43 μμ
Αυτό το κόντρα στο κλίμα μ’ αρέσει. Καλή Ανάσταση και πούσαι, εκτός από τα μαλλινάκια φέρε και τπτ σε δίμετρο ξανθό scania vabis γιατί έρχεται καλοκαίρι :)
Σχόλιο by helion — 25/4/2008 @ 6:07 μμ
Τίποτα δεν πάει χαμένο ότι χάνεις από την μιά μεριά το βρίσκεις από την άλλη . Το περίεργο είναι ότι συνέβει 21 Απρίλη. Τον μήνα των ερώτων υπαινίσομαι.
Σχόλιο by aram — 27/4/2008 @ 8:47 μμ
Δεν σας πιάνω, αφήστε που έχω και αντιρήσεις. Πρώτον, πολλά πάνε χαμένα φορέβα, βλέπε οι δεινόσαυροι, τα ταίρια απ’ όλες τις μονές κάλτσες στο συρτάρι και ο Ντι Κάρλι, ο συμπαθής παπάς που απογειώθηκε δεμένος σε εκατοντάδες μπαλόνια ηλίου. Δεύτερον, 21 Απρίλη και έρωτες συνηχούν κάπως παράφωνα, και το υπαινιχθέν μου διέφυγε. >:}
Σχόλιο by helion — 27/4/2008 @ 11:33 μμ
Ήρθα, χωρίς σκάνια, αλλά με πολλές απρόσμενες εντυπώσεις από τις βόριες φυλές και επίσης ένα σωρό φωτογραφίες για να μου θυμίζουν. Ό,τι δεν είναι σε φωτογραφία δεν το έζησα. Τέλος.
Σχόλιο by Valeria — 2/5/2008 @ 1:47 πμ
δεκανίκια μνήμης και απώλειες,
απύθμενο θέμα, τι θυμόμαστε αλήθεια και τι όχι, τι χάνουμε στα αλήθεια και τι νομίζουμε ότι μας λείπει…
έχεις δίκιο για τα κείμενα και τα σχόλια, και για το οριστικό της απώλειας
είδα το βίντεο για τον Rev Adelir Antonio di Carli.
σε κάποια πράγματι τελικά δεν υπάρχε back up…
την καλημέρα μου
Σχόλιο by stardustia — 10/5/2008 @ 9:34 πμ
Στο Ντορέ / Ζύθο εγώ κι η κουμπάρα μου πάθαμε δηλητηρίαση βαρβάτη τον Μάιο του 2007 μετά από πανάκριβο (και όχι αντάξιο των προσδοκιών μας) γεύμα.
Εγώ πάλι ξεχνάω ονόματα. Ακόμα και τώρα δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω τους:
Robert Downey Jr. — Billy Bob Thornton — Tommy Lee Jones
Ian Hurt — John Hurt — Geoffrey Rush
Σχόλιο by Sraosha — 11/5/2008 @ 2:37 μμ
…μήνας πήγε, μήνας…
Σχόλιο by Valeria — 22/5/2008 @ 8:56 μμ
Παιδιά, θενκς για τα σχόλια. Προσγειώθηκα τρέχοντας στη δουλειά, μετά με έπιασε νεταλλεργία και τραπιστική σιωπή μέχρι που ήρθε το μέηλ ειδοποιώντας με για το επιτιμητικό σχόλιο της Βαλ.
Stardustia, σηκώνω ένα ποτήρι Νοοτρόπ στην υγειά σου και εύχομαι καλή βδομάδα!
Σραόσα, άστα. Μπλέκω τ’ αριστερά με τα δεξιά, αλλά θα ξεχώριζα τον Τόμι Λη Τζόουνς με δεμένα μάτια σε σκοτεινό δωμάτιο (ναι, κατά προτίμηση).
Βαλέρια, αηλάβγιου :)
Σχόλιο by helion — 25/5/2008 @ 9:08 μμ