Good men doing nothing
 |
Να φταίει η ενοχή που δεν τελειώνω επιτέλους αυτό το (βαρετό και μακρόπνοο, ορίστε το είπα και δεν με χτύπησε κεραυνός, τραλαλα*) Εκκρεμές του Φουκώ; Πάντως, έχω την εντύπωση πως τριγύρω μου διαδραματίζεται αυτόν τον καιρό μια απο τις τελικές μάχες του Αρμαγεδδώνα μεταξύ των δυνάμεων του διαφωτισμού (που έχουν την ατυχία να εκπροσωπούνται και από μένα, με δονκιχωτική αιγλη και αντίστοιχα χαμηλές επιδόσεις) και του μυστικισμού (εκπροσωπούμενου από φαινομενικά απολύτως λογικούς και λειτουργικούς ανθρώπους, χωρίς εμφανή εκτοπλάσματα και αύρες Κίρλιαν). Και μένα με προβληματίζαν τα Μεγάλα Ανεξηγητα Ερωτήματα – όπως το που πηγαίνουν οι μονές κάλτσες όταν χάνονται. Αλλά τελευταία με έχω πιάσει να παρακολουθώ εκπομπές του Χαρδαβέλλα – ασκούν επάνω μου τη γοητεία ενός αυτοκινητιστικού δυστυχήματος που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια σου, χωρίς να μπορείς να κάνεις τι-πο-τα. Ενώ υποτίθεται πως απασχολούμαι στο κομπιούτερ μου, έχω στημένο αυτί στην τηλεόραση, κάθομαι στην άκρη της καρέκλας μου τρίζοντας τα δόντια, και πετάγομαι όρθια με σχεδόν ποδοσφαιρικό ενθουσιασμό όταν κάποιος καταφέρνει να ταπώσει αυτόν τον ανεκδιήγητο, αλλα ακατάβλητα προπέτη κο Παππά. Yessss! (Αυτον τον φωνακλά ντε, που έλεγε πως θα ανοιξουν οι ουρανοί κατά τη διάρκεια της Ολυμπιάδας λόγω ισχυρής συναισθηματικές φόρτισης του κοινού. Αυτόν που δικαιολογήθηκε μετά πως ναι, έβρεξε, αλλά στην Αγγλία.) |
Δυστυχώς οι χαρές στην κερκίδα δεν είναι συχνές – οι “σοβαροί επιστήμονες” δεν ξεκινούν εύκολα διάλογο με τέτοιους παρδαλούς συνομιλητές, αφήνοντας τους να αλωνίζουν στην τιβι και τη συνείδηση του κόσμου. ‘All that is necessary for the triumph of evil is that good men do nothing’ **. Έχω καταντήσει να γράφω συγχαρητήρια μέιλ σε ανθρώπους που δεν βαριούνται να αντιπαρατεθούν στον οχετό της παραπληροφόρησης και της ασαφολογίας. Έλεος;
* Καμία σχέση με την κλάση του Έκο βέβαια, αλλα μια και βγάζω κακίες: το “Ο Κωδικός του Ντα Βίντσι” ήταν μάπα.
** Καλό, αγαπημένο, αλλά πιθανότατα ανύπαρκτο quote του Burke.
Δε ξέρω πόση ώρα σου πήρε να τα γράψεις συνολικά αυτά τα δύο τελευταία posts αλλά έχω να πω δύο λέξεις μόνο. Go public._
Σχόλιο by diafanos — 8/11/2004 @ 5:49 πμ
Δε σε είχα προσέξει πολύ μέχρι τώρα και ντροπή μου. Στην καρδιά μου μιλάς με αυτό το Post καθώς το Εκκρεμές το έπιανα και το άφηνα χωρίς να καταφέρω να το τελειώσω για περίπου 6 χρόνια. Τελικά τα κατάφερα όταν μετακόμισα στο Λονδίνο. Και παρόλο που διάβασα και τον Κώδικα Ντα Βίντσι πρέπει να ομολογήσω πως όπως όλα τα best seller του συρμού είναι μια εκλαϊκευμένη έκδοση σοβαρότερων και δυσκολότερων βιβλίων (όπως το Εκκρεμές).
Σχόλιο by Sofia — 9/12/2004 @ 1:32 μμ
So many bloggers, so little time, Σόφι :)
Σχόλιο by helion — 9/12/2004 @ 8:15 μμ
:-) Το όνομα είναι Σοφία. Σαν την Πελεγκρίνι…
Σχόλιο by Sofia — 10/12/2004 @ 1:30 μμ
Έλεος! Δεν είμαι φιλόλογος, αλλά δε νομίζω ότι χωρά σύγκριση μεταξύ του υπέροχου Εκκρεμμούς και του φτηνού Κώδικα. Βαρέθηκα να μου πασάρουν για σπουδαία έργα όλο τον κατιμά που αντιγράφει ένα μοναδικό μοντέλο γραφής που απογείωσε ο Στέφεν Κίνγκ και που έκτοτε διδάσκεται σε όλες τις αμερικάνικες σχολές για επίδοξους συγγραφείς. Βαριέμαι αφάνταστα αυτόν τον αντιδραστικό νεοσυντηρητικό τρόπο γραφής ελάχιστης δαπάνης ενέργειας!! Φτάνει!
Σχόλιο by Νικόλαος εκ Φραγκίας — 16/3/2005 @ 10:20 μμ
:-) Το όνομα είναι Σοφία. Σαν την Πελεγκρίνι…
Λορέντζα, αν θυμάμαι καλά… Αχ, κι εγώ θα’θελα τον Μπέλμπο να τον λέγανε Tettigo…:P
Σχόλιο by tettix — 5/5/2005 @ 12:06 μμ