L’Arménie, douze points
Δεν ήξερα πως είναι αρμενικής καταγωγής οι System of a down. Mου άρεσουν όλα σε αυτό το (παλαιότερο) κλιπ – οι τύποι, οι φωνές, τα απρόσμενα γυρίσματα της μελωδίας, η ανατολίτικη κορύφωση και, μετά τα επικά, η γείωση: I’m just sitting in my car and waiting for my girl.
Feel-good-bonus το moral highground.
The carpets on the stage are a nice Armenian(?) touch, though a bit of an anticlimax. Happy New Year
Σχόλιο by B.E. — 1/1/2008 @ 12:58 μμ
Βρίσκεις; Μου φάνηκαν περισσότερο αντίστιξη παρά αντικλάιμαξ. Εξ’ άλλου, όλα τα ωραία έχουν τη θέση τους στον αγώνα, εχμ. Στο Άξις οβ Τζάστις είχαν προχτές τη γνωστή ρήση της Έμμα Γκόλντμαν “If I can’t dance, I don’t want to be in your revolution”, φαντάζομαι το αυτό ισχύει και για τα χαλιά.
Εύχομαι και γω πολλές χαρές το 2008 ***
Σχόλιο by helion — 1/1/2008 @ 2:54 μμ
Στο εξ’ άλλου, πάντα θα ήθελα να ξέρω τι ακριβώς εκθλίβει η απόστροφος. Και μια ερώτηση γραμματική. Της Εμμα ή της Εμμας; Εκτός αν πούμε της Emma, non?
Σχόλιο by B.E. — 2/1/2008 @ 8:17 μμ
Ξέρω, ξέρω, η εκδίκηση ειναι γλυκειά, αλλά συ δεν τρώγεσαι παιδί μου. Δεν σου έχω πει να με διορθώνεις μέσω μέηλ;
Η ορθογραφία είναι μια αρετή, η διακριτικότητα χάρισμα :PPP
Σχόλιο by helion — 2/1/2008 @ 8:22 μμ
Touche. Apologies Your Highness.
Σχόλιο by B.E. — 2/1/2008 @ 8:23 μμ
Συνέχισε δε γκουντ γουώρκ, κάποτε θα τα μάθω τα ελληνικά, που θα μου πάει.
Στη ζούλα όμως, ε; Φιλιά
Σχόλιο by helion — 2/1/2008 @ 8:27 μμ
Ωραιο κομματι, απο το αλμπουμ που εχει και το “Loneliest day of my life” με φοβερο σολο,προσωπικα προτιμω το νο 6 (δεν θυμαμαι τον τιτλο το ψιδι ειναι στο αμαξι) οπου ξεκινανε με στυλ και φωνητικα αλα sex pistols και συνεχιζουν τελειως επικα “noone can save us, we re falling” και τελειωνουν με μια ξεκαθαρη απελπισια “που θα παμε οταν οι βομβες θα πεσουν” (Δεν το λεω αγγλικα γιατι δεν θυμαμαι το στιχο ακριβως και απο ότι βλεπω στο μπλογκ συμμετεχει και ο μπαμπινιωτης).
Α και να μην ξεχασω Χρονια Πολλα και ευτυχισμενο το νεο ετος.
Σχόλιο by poimin — 5/1/2008 @ 11:35 πμ
Δίκιο, οι (χαμαιλεοντικοί) Σύστεμ σεξπιστολίζουν ασύστολα στο Tentative.
Για τα άλλα μην άγχεσαι, ο Ασάρωτος είναι μνημείον ανεξίγραφίας, ανοικτός στη δημιουργική ορθογραφία και στην περί αυτής γκρίνια.
Χρόνια πολλά και χάπι νιού γήα :}
Σχόλιο by helion — 6/1/2008 @ 9:08 μμ
Είναι λίγο μανιέρα το στυλ των SoaD. Το Toxicity είναι μια καλή σύνοψη.To Tentative όντως θυμίζει φωνητικά τον Rotten, στο Holidays in the Sun, αλλά πιο πολύ τους μεταγενέστερους PiL του ιδίου.
Καλή χρονιά
Σχόλιο by alberich — 8/1/2008 @ 8:58 μμ
Επισης και κινδυνευοντας να μπλεξω την βουρτσα με την λουτσα αν εχει πεσει στα αυτια σας κανενα κομματακι ενος ελληνικου συγκροτηματος με το ευρηματικο ονομα “Το πλοκαμι του καρχαρια” θα διαπιστωσετε οτι οι τύποι παρωδουν απολυτα τους SOAD. Σχετικα δε με το αν οι SOAD μανιεριζουν η αληθεια ειναι οτι καπου μαλλον επαναλαμβανονται αλλα απο την αλλη ειναι μαλλον οι πρωτοι που λανσαραν αυτο το στυλ της εναλλαγης ρυθμων και στυλ και γνωριζεις ακουγοντας ενα κομματι τους οτι ειναι αυτοι, πραγμα αρκετα δυσκολο την σημερον ημερα.
Υ.Γ. Ακουσα σημερα ενα κομματακι στα fridays που ειχα παει να περιδρομιασω το οποιο ειναι απο τα 80ς και μου αρεσε πολυ οταν το ακουγα μικρος, ο τιτλος ειναι μαλλον “the river” η κατι παρομοιο εχει ενα πιασαρικο μοτιβο και καπου ταμπουρλα σε στρατιωτικο στυλ και φλαουτα. Μπορειτε να με βοηθησετε να βρω ποιο ειναι το συγκροτημα και κανα mp3 απο αυτο;
Σχόλιο by poimin — 10/1/2008 @ 7:55 πμ
The riddle μήπως?Κι’ εμένα μου άρεσε αυτό.
Σχόλιο by alberich — 10/1/2008 @ 8:52 πμ
:O :O :O
Σχόλιο by Valeria — 10/1/2008 @ 6:57 μμ
Ο προηγούμενος εκστατικός θαυμασμός προς τιμήν του alberich για το μνημονικό του. Nik Kershaw; Είναι δυνατόν; Ευχαριστώ για την ανάμνηση!
Σχόλιο by Valeria — 10/1/2008 @ 7:02 μμ
Από Πλοκάμια του Καρχαρία βρήκα το “Είμαι νίντζα” και το (καθόλου pc) “Ο ήλιος καίει”, όπου όντως ψιλοSOADίζουν κάπου στη μέση. Βέβαια την πατήσα, μου κόλλησε το ρεφραίν και είμαι μάνα, δεν κάνει. Φερέλπιδες νέοι, χο.
Σχετικά με το Riddle, με είχε ταλαιπωρήσει μικρή, γιατί βέβαια αφελώς πίστευα πως τα λύριξ έχουν κάποιο νόημα. Μου τη δίνει όταν δεν καταλαβαίνω τι λένε, αλλά ακόμη περισσότερο όταν τελικά δεν εννοούν τίποτα, αργκ@#%!
Σχόλιο by helion — 10/1/2008 @ 8:33 μμ
Μια χαρά πάνε τα νονσένσιαλ λύριξ με το ύφος του κομματιού.Οι καρχαρίες είναι πολύ καλοί.Εγώ βέβαια συμπαθώ τους anorimous και τους πρωτοπόρους ΔεΜαΞιMαM που με ανάλογα λύριξ ψιλο Slayerίζουν.Και με την ευκαιρία τώρα ανακάλυψα και τους Nanowar
Σχόλιο by alberich — 10/1/2008 @ 9:35 μμ
Έκανα μια γύρα, οι anorimoi φαίνονται γερά πηρούνια.
Για να εκτιμήσεις τη σάτιρα είναι απαραίτητη η γερή εξοικείωση με το πρωτότυπο. Και δυστυχώς τους Μάνοβαρ π.χ. τους γνωρίζω μόνο από αυτήν εδώ τη βέβηλη απόλαυση, που στάνταρ μου φτιάχνει τη διάθεση κάθε φορά που την ακούω :}
Σχόλιο by helion — 11/1/2008 @ 12:17 πμ
Αχ ανοιξατε πικραμενες ιστοριες τωρα με τους Manowar. Σαν παιδι κι εγω υπηρξα τρελος οπαδος. Οπως θα θυμαστε οσοι ασχοληθηκατε με μεταλ την δεκαετια του 80 και αρχες 90 οι Manowar υπηρξαν η ναυαρχιδα των “επικων” συγκροτηματων και το αντιπαλο δεος στους “θρασαδες” Slayer, Sepultura klp. Ακουγα φανατικα το “Heart of Steel” και φυσικα τα παλιοτερα “Battle Hymn” και το πιο τραλαλο “Carry On”. Οταν τελικα ηρθαν στην Ελλαδα, στο ΣΕΦ συγκεκριμμενα το 1992 απογοητευτηκα τρελα. Οι τυποι δεν ελεγαν ουτε δυο κομματια συνεχομενα, αναλωνονταν σε ρητορειες του κωλου “καποιοι δεν ηθελαν να ερθουμε εδω κτλ” υπονοώντας τους Σκοπιανους(;) ισως (τοτε ηταν και σε εξαρση το μακεδονικο) “αλλα εμεις τους ειπαμε να πανε να αγαπηθουνε” κτλ κτλ. Ο De Mayo μας αναγκασε να παρακολουθησουμε ενα εμετικο σολο μπασο και μας εσπασε και μια χορδη για να δουμε οτι οι μυες ειναι πραγματικοι και δεν μασαει, ανεβασαν και κατι κοριτσακια στη σκηνη τα οποια τα χουφτωσαν κανονικοτατα και στη μιαμιση ωρα φυγανε.
Τους ξαναειδα και στο Ιβανωφειο το 1994 αφου ταξιδεψα απο Κομοτηνη με ενα φιλο μου. Το σοου ηταν το ιδιο, και μετα τελος. Καλυτερα να τους ακους στουντιο παντως.
Υ.Γ. Τοση ωρα που εγραφα το σχολιο κατεβασα και το τραγουδακι. Οντως ηταν αυτο. Ευχαριστω φιλε alberich. Τι σου ειναι η παιδικη ηλικια, ακομα και τωρα που το ακουω συγκινουμαι.
Σχόλιο by poimin — 11/1/2008 @ 7:50 πμ
Δεν σημαίνουν τίποτα οι στίχοι του ρίντλ; :( Near a tree by a river there’s a hole in the ground… θα μπορούσε να είναι μιας πρώτης τάξεως υπονοούμενο και, να, αποκτά άλλη διάσταση. Θινκ ντίπερ.
Σχόλιο by Valeria — 11/1/2008 @ 7:56 μμ
ουψ. βέβαια, ναι :p
Σχόλιο by helion — 11/1/2008 @ 9:26 μμ
@valeria
Εξ ου και η αναφορά σε νονσένσιαλ λύριξ.
Σχόλιο by alberich — 12/1/2008 @ 12:08 πμ
Νονσένσιαλ διάφορο του νονσένσουαλ χε. Ωραίο το ποιματάκι άλμπεριχ, δεν είχα ιδέα ότι η σκουλικομυρμιγκότρυπα είναι λογοτεχνικό επίτευγμα (ας σημειωθεί ότι και η Αλίκη νονσένσιαλ μου φαινόταν πάντα, με πολύ ζόρι την διάβασα). Ομολογώ όμως, πλζ σχωρέστε με.
Σχόλιο by Valeria — 13/1/2008 @ 8:29 μμ