… και για όλους όσοι αντιμετώπισαν ασυνειδησία, αναξιοπρέπεια και αναλγησία όταν ήταν ευάλωτοι. Τα ξέρουμε από δικούς μας ανθρώπους και θα τα βιώσουμε αυτοπροσώπως – και αν δεν είναι ο κανόνας, γιατί μοιάζει αναπόφευκτο;

Απ’ όσα πρόλαβα να διαβάσω, κρατάω την κινητοποίηση των παιδιών, τη συζήτηση στου Κουκ αλλά, κυρίως, τα λόγια που έγραψε πριν δυο μέρες ο Αστέρης: “Η χαμένη αξία της Ελλάδας είναι το φιλότιμο, ο συνεκτικός ιστός μιάς μυθικής ελληνικής κοινωνίας που ξέρουμε μόνο από τις αφηγήσεις των μεγαλυτέρων· κι η απτή απουσία του σε κάθε έκφανση της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής στη χώρα μας είναι που κάνει έννοιες όπως η παιδεία, η υγεία και η δικαιοσύνη να φαντάζουν κενά γράμματα. Ακόμα κι αν ευτυχήσουμε κάποτε να δούμε καλύτερους πολιτικούς, όμως, για να “αλλάξουν τα πράγματα” χρειάζονται καλύτεροι πολίτες.”

Εικόνα: ακτινογραφία λουλουδιού, κλεμμένο κατά πως πρέπει.