Muttertag
Ο Σ., παλιά αγάπη της μαμάς, μου ζήτησε ανήμερα την Κυριακή να δει τον τάφο της – είχε να δει την ίδια 40 χρόνια και μένα 13. Με σπασμένα γερμανικά μου εξήγησε πως ήθελε να ανάψει ένα κερί, κοιταχτήκαμε με την κόρη, που προτείνε: «Δίπλα στο νεκροταφείο έχει dead shop». Πάμε πρώτα να πάρουμε μερικά λουλούδια, με ρωτάει η υπάλληλος «Για δώρο;». «Για τάφο» απαντάω αυτόματα, κοιταζόμαστε με τη μικρή ξανά και γελάμε. Βγαίνοντας από το μαγαζί απόρησα πρώτα με το τσούξιμο στα μάτια, πριν καταλάβω πως είχα απότομα και χωρίς ήχο πατήσει τα κλάματα.
Το νεκροταφείο ήταν κλειστό. Στη μεσημεριάτικη ζέστη κάναμε το γύρο και ανεβήκαμε σε ένα βουναλάκι κοφτερά μπάζα, κοιτάζοντας πάνω από την πέτρινη περίφραξη προς το μέρος του τάφου της, του κρυμμένου από τα χορταριασμένα μνήματα και τις σκιές. Βοήθησα τη μικρή να καβαλήσει τον τοίχο και πήγε μόνη της να αφήσει τα λουλούδια. Ο Σ. και γω μείναμε να κοιτάμε πάνω από τον τοίχο, προσπαθώντας να δει ο καθένας κάτι δικό του, να διακρίνουμε ανάμεσα στις πέτρες και τα σκονισμένα κυπαρίσσια το σημείο όπου η μαμά μου κάποτε βρέθηκε, αλλά δεν βρίσκεται πια, νομίζω.
Όταν επέστρεψε, τράβηξα με ευγνωμοσύνη την κόρη μου πίσω.
Mother is the word for God on the lips of children (The Crow). Χρόνια σου πολλά και σένα, μανούλα.
ΥΓ: When I die, I want to be cremated, γμτ.
Σχόλιο by Oneiros — 16/5/2007 @ 8:28 πμ
Δεν βρίσκω να πω κάτι που να έχει νόημα. Να χαίρεσαι την κόρη σου.
Σχόλιο by Valeria — 17/5/2007 @ 7:01 μμ
Είχα ενδοιασμούς περί προσωπικού και κυνικού και πως αυτό το ποστ δικαιώνει την κυρία που χαρακτηρίζει τα μπλογκζ ημερολόγια νευρώσεων, αλλά δε βαριέσαι.
-Όνειρε, θενκς για τα λουλούδια σε μορφή κόμμεντ. Cremation αποκλείω, φοβάμαι μην ξυπνήσω στον κλίβανο φυσικά.
-Βαλέριά μου, αυτά ακριβώς που γράφεις.
Σχόλιο by helion — 18/5/2007 @ 7:33 μμ
Obviously, You’re Not a Golfer
Σχόλιο by Abc — 19/5/2007 @ 7:07 μμ
Howdy do, Dude.
Σχόλιο by helion — 19/5/2007 @ 7:27 μμ
Far out
Σχόλιο by Abc — 21/5/2007 @ 3:57 μμ
Όταν δεν βρίσκει κανείς το κουράγιο να πάει στον τάφο των δικών του, είναι επειδή δεν πιστεύει στην αθανασία της ψυχής ή για το ακριβώς αντίθετο; Ακόμη δεν τό έχω ξεδιαλύνει.
Σχόλιο by B. E. — 3/6/2007 @ 8:00 μμ
Με κατέλαβε εξαπίνης αυτό το σχόλιο μετά τους BigLebowskiσμούς.
Το ζήτημα έχει θεωρητικά για μένα κλείσει υπέρ του ρασιοναλισμού. Με υποψιάζομαι για κρυπτοπαρεκκλίνουσα όμως, ξέρεις, σε σχέση με τους εκλιπόντες κάτι στοιχειώνει τα γρανάζια. Να είναι νευροφυσιολογική προδιάθεση, ανεπίδοτες χειρονομίες, αναπάντητες ερωτήσεις, οτιδήποτε – εκλογικεύσεις υπάρχουν σωρό.
Βλέπω τις μαυροφορούσες που εντάσσουν άνετα και εξοικειωμένα την όλη ιστορία του θανάτου στην καθημερινότητά τους και με κατηγορώ για πνευματικό ακκισμό. Η αμήχανη ασυνέπεια των πεποιθήσεων μου με τρομάζει και, τελικά, το ρίχνω στο ίδιο αμυντικό χιούμορ με τη μικρή. Δεν υπάρχει συμπέρασμα ακόμη ούτε δω.
Σχόλιο by helion — 4/6/2007 @ 2:20 μμ