Εθνικόν, αληθές
Στους σραοσορακασίτες και σε όσους ισορροπούν πάνω από θολά νερά. Be gentle, ε.
Παρ’ ότι άπατρις και άθρησκη (το γράφω αυτό λες και είναι πασαπόρτι συνασπιστικό και εγγύηση προοδευτικότητας), ας κινδυνέψω να με εντοιχίσουν στέρεα στο Ράφι των Ταγαριών : το βιβλίο δεν είναι καλό. Και δε μιλώ βέβαια για τον μύθο του κρυφού σχολειού, που όσο λυρικό παραμύθι και να είναι, καλώς παραλείφθηκε. Το κατ’ εμέ έλλειμμα είναι η άνοστη και άνευρη αφήγηση της Ιστορίας, η οποία καταφέρνει να αφυδατώσει και τις πιο εξαιρετικές πράξεις, ανθρώπους, γεγονότα.
Υποτίθεται πως αυτό συμβαίνει για να εξυπηρετηθεί μια μετριοπάθεια, αλλά ουσιαστικά διδάσκεται μια άτονη μετριότητα. Αν ισχύει πως πρόκειται περί εσκεμμένης ανεπάρκειας , δεν είναι ανάγκη να υφίστανται την ύστατη προσβολή της λήθης όσοι υπέφεραν απ’ όλες τις πλευρές, προκειμένου να έχουμε σήμερα αρμονικές σχέσεις με τις γείτονες χώρες. Παιδευτικά, έχω την εντύπωση πως θα έφτανε ο διαχωρισμός των κρατικών πολιτικών του τότε από το τι προσπαθούμε να πετύχουμε σήμερα με τις, έστω ελαττωματικές, δημοκρατίες μας.
Το υπερβολικό στρογγύλευμα των συγκρούσεων δε στερεί μόνο από τα παιδιά τους χυμούς της ιστορίας και των ιστοριών της, αλλά δεν δίνει την ευκαιρία να αναδυθεί ένα άλλο δίδαγμα, εξαιρετικά σημαντικό : η ανάγκη νηφαλιότητας απέναντι στην εκάστοτε κρατική προπαγάνδα, απέναντι στη δημιουργία εχθρών, η εγρήγορση απέναντι στην χειραγώγηση μας από διάφορους ιδιοτελείς φορείς, κρατικούς ή μη, η κριτική σκέψη χωρίς εξοβελισμό κάθε αξίας και ανθρωπιάς. Αυτή η νηφαλιότητα, αυτή η δύσκολη ισορροπία μπορεί να είναι μόνο επιλογή, και όχι αποτέλεσμα λοβοτομής.
Στη φωτό ποστάρω προς τιμήν της ημέρας άλλη μια προχωρημένη folklore art installation. Το σημαιοστόλιστο και δια ταύτα αδιαμφισβήτητα ελληνικό νησίδιο, καταφύγιο γλάρων και προφανώς και βουρλισμένων που διόλου δεν απορρίπτουν την Ένωση της Επτανήσου, βρίσκεται απέναντι από του Πετριτή, στο νότο της Κέρκυρας.
Η έντιμη και νηφάλια κριτική χάνει, δυστυχώς, το παιχνίδι εδώ, γιατί η άλλη πλευρά δεν είναι το ίδιο έντιμη. Και δεν είναι έντιμη όταν δεν δηλώνει ξεκάθαρα αυτό που κάνει: οι συγγραφείς είναι φανατικοί (με τη ζηλωτική έννοια του όρου) οπαδοί συγκεκριμένης (πολιτικής) ιδεολογίας, που “ξαναγράφει” την Ιστορία σύμφωνα με τη δική τους (εξ Αποκαλύψεως) σωστή άποψη (είναι η άποψη του κόμματος που μάς κρατάει σε μεγάλη αγωνία για το αν θα πάρει το πολυπόθητο 3% στις επόμενες εκλογές). Όποιος διαφωνεί πρέπει να ριχτεί στο πυρ το εξώτερον του επάρατου εθνικισμού (αν όχι και φασισμού). Νομίζω ότι κάτι τέτοιο έλεγε και ο μετριοπαθέστατος και δημοκρατικότατος Σαβοναρόλα, q(uem).v(ide).
Σχόλιο by b.e. — 26/3/2007 @ 10:06 πμ
Κυρίως ζηλωτές, φανατικούς και κραυγαλέα ράσα ωστόσο βλέπω να παίρνουν θέση κατά του βιβλίου, φέρνοντάς με σε δύσκολη θέση : πως να αρθρώσει κανείς κριτική σε κάτι που δέχεται ήδη δριμύτατη επίθεση (αν και για τους λάθος λόγους) από τα πιο αντιπαθή μέλη του τηλεοπτικού τσίρκου;
Σχόλιο by helion — 26/3/2007 @ 2:35 μμ
Έτσι.
Σχόλιο by Valeria — 26/3/2007 @ 8:21 μμ
Και οι δύο πλευρές συμφωνούν πάντως στο ρόλο της εκπαίδευσης κυρίως ως ιδεολογικού μηχανισμού, και στο ότι το μάθημα της ιστορίας είναι ιδανικό μέσο για την καλλιέργεια Παβλωφικών αντανακλαστικών.Για τους παπάδες και τους ελληνάρες δεν εκπλήσσομαι.Αλλά η ανανεώτική αριστερά θα έπρεπε να είχε βάλει το θέμα σε αυτό το πλαίσιο-όπου θα υπήρχε ευκαιρία και για ατελείωτους βερμπαλισμούς-και όχι να δικαιολογεί χονδροειδείς απόπειρες για ενστάλαξη πολιτικής ορθότητας στο υποσυνείδητο των μαθητών.
Σχόλιο by alberich — 27/3/2007 @ 9:25 πμ
Και οι δύο πλευρές συμφωνούν πάντως στο ρόλο της εκπαίδευσης κυρίως ως ιδεολογικού μηχανισμού, και στο ότι το μάθημα της ιστορίας είναι ιδανικό μέσο για την καλλιέργεια Παβλωφικών αντανακλαστικών.
Αισιοδοξώντας για λίγο, να προσθέσω ότι ίσως είναι η πρώτη φορά που η παραδοχή αυτή γίνεται ανοιχτά και ρητά.
Σχόλιο by Sraosha — 27/3/2007 @ 11:42 πμ
Αλβερίχιε πανούργε, πάλι διάβασες Ιερά Σύνοδο να πάρεις γραμμή “…επειδή παρασιωπάται η συμβολή της Εκκλησίας μας τόσοστους απελευθερωτικούς όσο και στους κοινωνικούς αγώνες του λαού μας (sic) , η Δ.Ι.Σ. αποφάσισε να εκδώσει επίσημο κείμενο, με βάση μελέτες Ειδικής Επιτροπής Ιστορικών Επιστημόνων, όπου θα αποδεικνύεται ότι το συγκεκριμένο βιβλίο απάδει προς το Ελληνικό Σύνταγμα και προσπαθεί ως μηχανισμός χειραγωγήσεως να ελέγξει τις συνειδήσεις των Νεοελλήνων μαθητών.”
– Σύνταγμα. The plot thickens. Λες να εννοούν τα περί καλλιέργειας εθνικής συνείδησης, η οποία θεωρούν οι παπάδες πως θρέφεται μόνο πάνω στο παχύ άγαρ-άγαρ της εκκλησιαστικής προπαγαγάνδας;
– Μ’ αρέσουν οι μελέτες που θα γίνουν, των οποίων τα πορίσματα ανακοινώνουμε εξ’ αρχής. Δίνουν μια αίσθηση, πως να το πω, σιγουριάς σε έναν κόσμο αβεβαιότητας.
– Από το άλλο μέτωπο , σε πρόσφατη δημόσια συζήτηση στην επαρχία μας για το θέμα ειπώθηκε το “να τελειώνουμε με το μύθο του Ελληνισμού”. Δεν θα στενοχωρηθώ ιδιαίτερα αν δεν ξανακούσω τις αηδίες περί ανώτερων ελληνικών γονιδίων, αλλά έλεος, αυτή η συλλήβδην αποπομπή, αυτές οι καθαρές λύσεις βρωμάνε πνευματικό ολοκληρωτισμό.
– Ωραία, σύμπνοια στην εκπαίδευση ως χειραγώγηση, άρα το ζήτημα μπορεί και επίσημα να συμπυκνωθεί στο γνωστό παγκόσμιο πρόβλημα : ποιός θα κρατά το τηλεκοντρόλ. Φαντάζομαι πως μια υποθετική εκπαίδευση με άξονα την ανάπτυξη κριτικής σκέψης και αξιών είναι φαιδρή ουτοπία, ε. Καλά, δε μιλάω άλλο.
Σχόλιο by helion — 28/3/2007 @ 9:47 πμ
Αυτοκαταστροφικές τάσεις έχει η Δ.Ι.Σ. μου φαίνεται, εκτός αν έχει λάβει τα μέτρα της και πρόκειται για πολύ ειδικούς επιστήμονες.
Σχόλιο by alberich — 28/3/2007 @ 11:56 πμ
Έως και σπεσιαλίστες.
Σχόλιο by helion — 28/3/2007 @ 1:09 μμ
Η μορφή δεν είναι το πρόβλημα. Υπάρχουν narrative histories άκρως γλαφυρές, οι οποίες δεν χαρίζονται σε κανέναν. Ωστόσο, η ιστορική σχολή της οποίας καρπός είναι το συγκεκριμένο βιβλίο δεν επιδίδεται σε αυτήν με επιτυχία (στην Ελλάδα, εννοείται) – οπότε αυτό που περιγράφεις δεν είναι ακριβώς ή μόνο ιδεολογική επιλογή, αλλά και υφολογική πεποίθηση. Νεότεροι εκπρόσωποι της ίδιας σχολής θα τα κατάφερναν καλύτερα, κατά πάσα πιθανότητα. Η Ρεπούση ειδικεύεται άλλωστε στη Διδακτική της Ιστορίας, κλάδο της επιστήμης που δεν απαιτεί και θεαματικές επιδόσεις σε επίπεδο γραφής.
Από την άλλη πλευρά, νομίζω ότι μπορούμε να εμπιστευτούμε την ιστορική αλήθεια στα δωδεκάχρονα χωρίς προβλήματα, δεν χρειάζεται να φτάσουν στην τρίτη ηλικία για να μάθουν, για παράδειγμα, ότι την 25η Μαρτίου ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν ήταν καν στην Αγία Λαύρα, αλλά όρκιζε επαναστάτες στην Πάτρα…
Σχόλιο by Rakasha — 17/4/2007 @ 11:22 μμ
Ρακάσα, θα νόμιζε κανείς πως η ποιοτική σε επίπεδο γλώσσας εξιστόρηση (δεν εννοώ οι περιττές περιπλοκάδες) είναι εργαλείο της διδακτικής.
Περί ιστορικής αλήθειας (αν υφίσταται τέτοιο θαυμαστό ζώον), ποιός θα παραδεχόταν ανοικτά πως θέλει να τη στρεβλώσει; Ελπίζω πάντως να είναι σαφές πως δεν έχω φετίχ με την Αγ. Λαύρα. Οι αναθρεμμένοι με την γερμανική ιστορική σχολή έχουμε (σχεδον με τη βία) εμπεδώσει πως φακτς αρ φακτς, όσο οδυνηρά και να είναι, και αντανακλαστικά να ξεχωρίζουμε εαυτούς από συλλογικές επιλογές άλλων εποχών. Τα εγκλήματα ή επιτεύγματα των προγόνων είναι δικά τους, η δική μας αίγλη ή ντροπή βρίσκεται στο τι επιτρέπουμε να γίνει τώρα.
Παρήγορη υποσημείωση προς εθνίκια: φαίνεται πως δε χάνεται η τοπική σου ιδιαιτερότητα ή ακόμη και η αίσθηση υπερηφάνειας γι΄αυτήν από την ρεαλιστική αντιμετώπιση της ιστορίας, βλέπε τους Γερμανούς που ξεκίνησαν να ψιλοανεμίζουν πάλι χαρωπά σημαίες.
Πιθανολογώ ως διλεττάντες πως πρόκειται περί ανάγκης των ανθρώπων να ανήκουν σε κάποιες εποπτεύσιμες ομάδες και τα βλέπω προς το παρόν μαύρα τα πράγματα για την ενιαια πλανητική δημοκρατία ημών των scifi , παρεκτός και αν μας έρθουν από το αχανές ιντερστελλαρ χώρο οι άλλοι.
Ok, το διέλυσα το θέμα :)
Σχόλιο by helion — 22/4/2007 @ 11:05 πμ