Με αφορμή αυτό.

«Συγγνώμη, τα αποτσίγαρα αυτά είναι δικά σας;»
«Ναι, γιατί;»
«Θα τα μαζέψετε τώρα που φεύγετε, έτσι δεν είναι;»
«Όχι. Γιατί να τα μαζέψω;»
«Για να μη λερώνουμε την παραλία;»
«Ε, οι άλλοι γιατί τα αφήνουνε τότε»
Το κλισέ με αφήνει για λίγο άφωνη. Τον κόβω και αποφασίζω την εθνοκεντρική προσέγγιση: «Ναι, αλλά εμείς δεν είμαστε ξένοι.»

Εκείνος τις μάζεψε μεν, αλλά με επέπληξα μετά πολλάκις για τον χειρισμό, αφού βάζω στοίχημα πως οι περισσότερες γόπες είχαν πεταχτεί από ελληνικότατα χέρια. Καλύτερα να είχα πει καμία γαλιφιά του στυλ «ναι αλλά δεν παραδειγματιζόμαστε από τους χειρότερους, δίνουμε το καλό παράδειγμα». Δεν ξέρω. Δεν θα έκανα πάντως για πολιτικός∙ το απλό αυτό τεστ απέδειξε πως έχω ροπή προς τον ξέφρενο λαϊκισμό.

Άκου οι ξένοι. Κι’ εγώ τι είμαι δηλαδή. Τι θράσος :}

Το ποστ δεν στρέφεται κατά των συναδέλφων καπνιστών, δεν θα μπορούσε ποτέ: η γράφουσα είναι φουγάρο, ωστόσο εδώ και 24 έτη αποκομίζει περήφανα από την παραλία περισσότερες γόπες απ’ όσες παράγει.